ZBYSZEK CYBULSKI w 52. rocznicę śmierci: mit i aktorstwo – film “Pokolenia” - KINO KOSMOS

Zapraszamy na Wieczór poświęcony aktorowi Zbyszkowi Cybulskiemu w 52. rocznicę jego śmierci. W programie pokaz filmu POKOLENIA, prelekcja: Krystyna Mitręga.

.................................................................

Zbigniew Cybulski urodził się 3 listopada 1927 r. we wsi Kniaże na Pokuciu, gdzie spędził dzieciństwo, przerwane w 1939 r. wybuchem wojny. Z młodszym bratem Antonim przetrwali okupację pod Warszawą, bez rodziców. Po wojnie chłopcy zamieszkali na ziemiach odzyskanych, w Dzierżoniowie. W 1946 r. na peronie starego dworca kolejowego w Katowicach bracia Cybulscy spotkają się z rodzicami, którzy cudem odnaleźli się we Francji. Rodzina postanawia zamieszkać na Górnym Śląsku. Początkowo pomieszkują u kuzynostwa w Katowicach na ul. Staromiejskiej. W 1947 r. Zbyszek Cybulski zdaje w Dzierżoniowie maturę i wyjeżdża do Krakowa na studia, tymczasem rodzice znajdują mieszkanie w kamienicy w Siemianowicach Śląskich, a następnie przenoszą się do Katowic na ul. Powstańców Śląskich 36 a, gdzie spędzają kolejne lata, aż do śmierci ojca Aleksandra Cybulskiego w 1965 r. Następnym adresem rodziny Cybulskich zostaje plac Grunwaldzki na Koszutce - z mieszkania rozciąga się widok na kino Kosmos. Dziś na placu stoi popiersie aktora, odsłonięte w 2004 r. w Galerii Artystów.

Zbigniew Cybulski często wracał do Katowic, do rodziców i brata. Tutaj odpoczywał i czerpał energię do pracy. Tutaj też po tragicznej śmierci w 1967 r. został pochowany. Na cmentarzu przy ul. Sienkiewicza znajduje się rodzinny grób Cybulskich, w którym obok aktora spoczywają jego rodzice. W Katowicach znajdują się także inne miejsca przypominające aktora: ul. Zbigniewa Cybulskiego w Ligocie czy sala kinowa Miejskiego Domu Kultury "Południe" w Kostuchnie, nazwana Salą Kinową im. Zbigniewa Cybulskiego.

.................................................................

POKOLENIA Janusza Zaorskiego to pełnometrażowy film fabularno-dokumentalny, który powstał z okazji jubileuszu wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych. Z 450 filmów zrealizowanych w WFF we Wrocławiu Zaorski wybrał ok. 50 tytułów, a ich fragmenty ułożył nie według daty realizacji, ale zgodnie z chronologią historii Polski, poczynając od Pokolenia Wajdy, poprzez filmy Chęcińskiego, Hasa, Kutza, Polańskiego, aż po Holland, Kieślowskiego, Marczewskiego, Zanussiego, i wielu innych. Powstał w ten sposób niezwykły obraz kilkudziesięciu lat historii naszego kraju i polskiego kina, zwieńczony współczesną ramą.

Nawiązując do dzieła Andrzeja Wajdy Pokolenie, film zaczyna się w 1939 roku od sceny kradzieży węgla z niemieckiego pociągu towarowego. Czwórka roześmianych chłopaków (Cybulski, Polański, Łomnicki, Ber) brutalnie wkracza w dojrzałość. Jeden z nich (Ber) zostaje zastrzelony przez niemieckiego żołnierza, inny (Jaś Krone), po wystrzeleniu całej amunicji, decyduje się na samobójczy krok i rzuca się z ostatniego piętra klatki schodowej. Fragment filmu Olimpiada 40 pokazuje opór polskich żołnierzy, którzy na przekór komendantowi, organizują w stalagu „igrzyska olimpijskie”. Koniec wojny to z jednej strony Cybulski w Jak być kochaną, opuszczający skrytkę, w której się ukrywał, z drugiej – to Maciej Chełmicki. Bohaterowie komedii Sami swoi: Pawlak i Kargul przyjeżdżają na Ziemie Odzyskane.

Kolejne sekwencje polskiej historii – a jednocześnie historii polskiego kina – opowiadają sugestywne kadry z najbardziej znanych polskich filmów: Nikt nie woła Kazimierza Kutza, Agnieszka 46 Sylwestra Chęcińskiego, W zawieszeniu i Ostatni prom Waldemara Krzystka, Dreszcze Wojciecha Marczewskiego, Wielki bieg Jerzego Domaradzkiego, Pętla Wojciecha Jerzego Hasa, Salto Tadeusza Konwickiego, Nóż w wodzie Romana Polańskiego, Indeks Janusza Kijowskiego, Yesterday i Marcowe migdały Radosława Piwowarskiego, Anatomia miłości Romana Załuskiego. Tę 100-minutową lekcję historii kończy film Piotra Łazarkiewicza Fala i suplement do niego, czyli spotkanie po latach, w 2015 roku, z bohaterami filmu z 1985 roku. W budynku dawnej WFF-2 Maciek Chełmicki z Popiołu i diamentu zwiedza wytwórnię, tę starą, którą zobaczymy na archiwalnych wykopiowaniach i tę nową, wyposażoną w supernowoczesny sprzęt audiowizualny.

(materiały prasowe, Studio Kronika)

Fotosy