Lekcja VI: Ciało po polsku - prowokacje i przyjemności.


Czy polskie kino jest pruderyjne? Kim byli przekraczający granice purytanizmu?

Film Waleriana Borowczyka jest już trzecią adaptacją powieści Stefana Żeromskiego i to adaptacją bardzo wierną. Drukowana na łamach prasy, na początku XX wieku powieść stała się skandalem literackim epoki. Wiele lat później jej adaptacja stała się kinowym hitem.

"Czytając "Dzieje grzechu" myślałem jednak mniej o bohaterach, a bardziej o samym pisarzu, o tym jaki był jego prawdziwy stosunek do nich, myślałem też o czytelniku, o jego reakcjach i wyobraźni. Na tym głównie polega wierność mojego filmu w stosunku do powieści" - mówił reżyser w jednym z wywiadów.

Młoda dziewczyna pochodząca ze zubożałej rodziny ziemiańskiej, pracuje w biurze kolejowym. Zarobione pieniądze oddaje rodzicom, którzy utrzymują się jedynie z wynajmowania pokojów sublokatorom. Właśnie między jednym z sublokatorów a Ewą rodzi się miłość.

Borowczyk temu jak to określano „romansowi kolejowemu” i „ powieści seksualnej” nadaje niezwykła estetyczną formę, egzystencjalny rys i drobiazgowy, realistyczny obraz epoki.