Ta strona korzysta z plików cookie, abyśmy mogli zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o plikach cookie są przechowywane w Twojej przeglądarce i wykonują takie funkcje, jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje strony internetowej są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
W pokoju obok
Flow
Rodzina w kinie: Solan i Ludwik – Misja Księżyc + wykład
Dalej jazda
Balkoniary
Balkoniary
Kneecap. Hip-hopowa rewolucja
Reagan
Balkoniary
Dalej jazda
Dziewczyna z igłą
Flow
Dalej jazda
Balkoniary
Kneecap. Hip-hopowa rewolucja
Dalej jazda
Kneecap. Hip-hopowa rewolucja
Flow
W pokoju obok
Balkoniary
Babygirl
Flow
Balkoniary
PRZEDPREMIERA: Grand Tour + prelekcja
Kneecap. Hip-hopowa rewolucja
Balkoniary
Rodzina w kinie: Flow
Kneecap. Hip-hopowa rewolucja
Sztuka pięknego życia
Balkoniary
W blasku Oscarów: Flow
W pokoju obok
W pokoju obok
Balkoniary
The Brutalist
W pokoju obok
Balkoniary
Dziewczyna z igłą
W pokoju obok
Flow
Balkoniary
Kneecap. Hip-hopowa rewolucja
Rodzina w kinie: Emma Odważna (dubbing)
Kicia Kocia w przedszkolu
Rodzina w kinie: Basia. Radzę sobie! + warsztaty
Fantastyczny Angelo
Kicia Kocia w przedszkolu
Flow
Zima Mamy Mu
Rodzina w kinie: Fantastyczny Angelo + warsztaty
Kicia Kocia w przedszkolu
Fantastyczny Angelo
Mój sąsiad Totoro (dubbing)
Flow
Rodzina w kinie: Dzielna banda i tajemnica zaginionego wujka
Kompletnie nieznany
Filmowe popołudnie dla dzieci: Urodziny kina
Dziewczyna z igłą
PRZEDPREMIERA: Emilia Pérez
W pokoju obok
Dziewczyna z igłą
Dalej jazda
Kompletnie nieznany
Kompletnie nieznany
KF AMBASADA: Omen
PORA DLA SENIORA: Kiedy nadchodzi jesień
Dziewczyna z igłą
Kompletnie nieznany
RĘKOPIS ZNALEZIONY W SARAGOSSIE + prelekcja Michała Oleszczyka na 60. urodziny Kina Kosmos
W pokoju obok
Kompletnie nieznany
Dziewczyna z igłą
Kneecap. Hip-hopowa rewolucja
Dziewczyna z igłą
The Brutalist
Dziewczyna z igłą
Babygirl
The Brutalist
Filmowe popołudnie dla dzieci: Dzień świstaka
The Brutalist
Dziewczyna z igłą
W pokoju obok
Dziewczyna z igłą
The Brutalist
Babygirl
Babygirl
Dziewczyna z igłą
Sztuka pięknego życia
The Brutalist
Babygirl
Filmowe powtórki do matury: Niepewność. Zakochany Mickiewicz
Sztuka pięknego życia
Babygirl
The Brutalist
Hamlet [sezon 2025]
„Brutalista” w samo południe
Filmowe popołudnie dla dzieci: Królowe i królewny
Lekcje filmowe: Obcy – decydujące starcie (WERSJA REŻYSERSKA)
Rok z kinem Azji: Pieta
PRZEDPREMIERA: Emilia Pérez
Filmowe popołudnie dla dzieci: Dalekie podróże
PRZEDPREMIERA: Queer + prelekcja
Zima Mamy Mu + warsztaty
Kina i Yuk + warsztaty
KF AMBASADA: Mulholland Drive
Dzielna banda i tajemnica zaginionego wujka + warsztaty
Najlepsze z najgorszych: Manos – ręce przeznaczenia
PRZEDPREMIERA: Emilia Pérez
Filmowe popołudnie dla dzieci: Ahoj, przygodo!
Yuku i magiczny kwiat + warsztaty
Filmowe powtórki do matury: Lalka
Fleabag [sezon 2025]
KF AMBASADA: Gorączka
Pokaz specjalny: Piękna złośnica
Bądźmy poważni na serio [sezon 2025]
Filmowe powtórki do matury: Wesele
KF AMBASADA: Dobry, zły i brzydki
Aktualny repertuar znajdziesz na Bilety24!
Staramy się przywrócić nasz repertuar tak szybko jak to tylko możliwe.
Aktualne seanse możesz znaleźć tutaj
Zwariować ze szczęścia
La pazza gioia
Chcieliśmy, by film był ciepłą, życzliwą komedią - mówi Paolo Virzì, reżyser filmu.
Beatrice (Valeria Bruni Tedeschi) jest gadatliwą manipulantką, która stylizuje się na milionerkę obracającą się w środowisku wyższych sfer. Donatella (Micaela Ramazzotti, prywatnie żona Virzìego) to wrażliwa introwertyczka o wytatuowanym i kruchym ciele, która skrywa mroczną tajemnicę swojej przeszłości. W komedii Paola Virzìego te dwie pacjentki „ośrodka terapeutycznego dla kobiet z problemami psychicznymi” połączy przyjaźń. Pewnego popołudnia postanawiają uciec i szukać szczęścia i miłości w wolnym świecie „zdrowych” ludzi.
To skrzyżowanie Thelmy i Louise oraz Lotu nad kukułczym gniazdem zrobiło furorę na tegorocznym festiwalu w Cannes, gdzie film został pokazany w ramach sekcji Quinzaine des Réalisateurs. Film zdobył statuetki jednej z najważniejszych włoskich nagród filmowych Nastro d’argento (Srebrna Wstążka), przyznawanych przez krytyków i dziennikarzy, w pięciu kategoriach. Valeria Bruni Tedeschi za swoją rolę została nominowana do Europejskiej Nagrody Filmowej.
WYWIAD Z REŻYSEREM PAOLEM VIRZÌM (fragmenty)
- W porównaniu z “Kapitałem ludzkim”, podszytym drwiną thrillerem, ton pana nowego filmu wydaje się cieplejszy, można go odebrać jako komedię. A może tak naprawdę jest jeszcze bardziej przejmujący, ze względu na poważny temat, jakim jest choroba psychiczna? Proszę opowiedzieć o scenariuszu, który napisał pan razem z Francescą Archibugi.
- Zanim rozpoczęliśmy pisanie, spotkaliśmy się z wieloma psychiatrami i psychoterapeutami, którzy zapoznali nas z medyczną stroną tego świata, opowiedzieli o różnych terapiach i sposobach leczenia. Poznaliśmy najróżniejszych pacjentów szpitali i ośrodków terapeutycznych.Tak samo, jak „normalni” ludzie: różnica między normalnym a chorobliwym zachowaniem może być bardzo subtelna. Niektórzy zostali prawnie uznani za niebezpiecznych, by można ich było umieścić w oddziałach psychiatrii sądowej. Spotkaliśmy też wiele osób o problemach podobnych do naszych bohaterek. Na początku zadawaliśmy te same, banalne pytania. Co z tymi ludźmi nie tak? Na co są chorzy? Czym jest choroba dwubiegunowa, depresja, zaburzenie osobowości typu borderline? Ale potem zaczęliśmy się przyglądać indywidualnym przypadkom, odkrywać przeszłość – często burzliwą – tych ludzi i zrozumieliśmy, że jest o wiele ciekawsza, niż to, co zapisane w karcie pacjenta. Chcieliśmy pokazać, że trzymamy ich stronę, a to oznaczało większy nacisk na ich przeszłość, naznaczoną smutkiem, samotnością i cierpieniem. Z drugiej strony, proces tworzenia tych postaci był też momentami radosny, zabawny i pokręcony. Lubiliśmy je już w trakcie pisania scenariusza, a pokochaliśmy jeszcze bardziej podczas zdjęć, bo chemia między aktorkami okazała się niesamowicie mocna, do tego zaraźliwa. Muszę więc przyznać, że mimo, że film zawiera smutne i rozdzierające sceny, to nigdy wcześniej nie udało mi się uchwycić kamerą tak wielkiej euforii i niczym nieskrępowanej radości.
- Mógłby pan opowiedzieć trochę o Villi Biondi? Czy ośrodki tego typu naprawdę istnieją?
- Szukając lokacji do zdjęć byliśmy w kilku posępnych miejscach, gdzie pacjentami zajmowano się tylko powierzchownie. Byli otępiali od leków uspokajających, czasem skrępowani pasami i kaftanami, pozostawieni sami sobie. Ale trafiliśmy też do ośrodków kipiących pozytywną energią, gdzie pracownicy, zamiast tylko pilnować pacjentów, organizowali różnego rodzaju projekty rehabilitacyjne (…).