Ta strona korzysta z plików cookie, abyśmy mogli zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o plikach cookie są przechowywane w Twojej przeglądarce i wykonują takie funkcje, jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje strony internetowej są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
Inu–Oh (napisy)
Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay
Grzesznicy
Akiko. Latająca małpka
Symfonia o umieraniu
Ostatnia podróż
Inu–Oh (napisy)
[wyprzedane] Rodzina w kinie: Niesamowite przygody skarpetek + warsztaty
Motel Destino
Grzesznicy
Symfonia o umieraniu
Inu–Oh (napisy)
Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay
Motel Destino
Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay
Motel Destino
Symfonia o umieraniu
Przedpremiera: Dalajlama. Przez mądrość do szczęścia
The Last Showgirl
Ostatnia podróż
Motel Destino
Exhuma (Ekshumacja)
Symfonia o umieraniu
Ostatnia podróż
Motel Destino
Flow
Ostatnia podróż
Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay
Motel Destino
Niesamowite przygody skarpetek
Inu–Oh (napisy)
The Last Showgirl
Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay
The Last Showgirl
Ostatnia podróż
Rodzina w kinie: Inu-Oh (lektor)
Sanatorium Pod Klepsydrą według Braci Quay
Motel Destino
Inu–Oh (lektor)
PRZEDPREMIERA: Wrócicie do siebie
Rodzina w kinie: Niesamowite przygody skarpetek
Rodzina w kinie: Dam radę! + warsztaty arteterapeutyczne
PRZEDPREMIERA: Wrócicie do siebie
Rodzina w kinie: Akiko. Latająca małpka + warsztaty
Niesamowite przygody skarpetek
Ostatnia podróż
The Last Showgirl
Motel Destino
The Last Showgirl
Moda na kosmos: Niesamowite przygody skarpetek
THE BEATLES (A Hard Day’s Night. Noc po ciężkim dniu)
Grzesznicy
Ty [Romantyka]
Filmowe popołudnie dla dzieci: bociany wróciły
21.37
Ostatnia podróż
The Last Showgirl
Ostatnia podróż
21.37
Grzesznicy
The Last Showgirl
The Last Showgirl
Flow
Ostatnia podróż
Grzesznicy
Grzesznicy
Ty [Romantyka]
The Last Showgirl
The Last Showgirl
Rok z kinem Azji: Inu–Oh
Grzesznicy
The Last Showgirl
Queer
PRZEDPREMIERA: Ukryty motyw
Flow
Ostatnia podróż
André Rieu. Niech ten sen ciągle trwa | Jubileuszowy koncert z okazji 75. urodzin Maestra
Motel Destino
Niesamowite przygody skarpetek
Filmowe popołudnie dla dzieci: wielka majówka
Ty [Romantyka]
The Last Showgirl
PRZEDPREMIERA: Wszystkie odcienie światła
Lekcje filmowe: Fargo
PORA DLA SENIORA: Ostatnia podróż
Rok z kinem Azji: Wielkie miasto
Vanya [sezon 2025]
PRZEDPREMIERA: Ukryty motyw
PRZEDPREMIERA: Wszystkie odcienie światła
Ty [Romantyka]
Filmowe popołudnie dla dzieci: arabska noc
André Rieu. Niech ten sen ciągle trwa | Jubileuszowy koncert z okazji 75. urodzin Maestra
KF AMBASADA: Taksówkarz
Has. Kroniki wyobraźni: Pożegnania
Rok z kinem Azji: Samotna kobieta
Terminator 2. Dzień sądu PO ŚLĄSKU
Terminator 2. Dzień sądu PO ŚLĄSKU
Filmowe popołudnie dla dzieci: pieskie życie
PRZEDPREMIERA: Gaucho Gaucho
Tribute to David Lynch: Głowa do wycierania + prelekcja
PORA DLA SENIORA: The Last Showgirl
Rok z kinem Azji: Tchórz
Lśnienie. 45-lecie premiery
Jezioro łabędzie [P. Czajkowski] balet | sezon 2024-25
PRZEDPREMIERA: Gaucho Gaucho
Filmowe popołudnie dla dzieci: małpi gaj
Ja jestem Niepokalane Poczęcie
Najlepsze z najgorszych: OBYWATEL TOXIE – TOKSYCZNY MŚCICIEL 4
Rok z kinem Azji: Idol
André Rieu. Niech ten sen ciągle trwa | Jubileuszowy koncert z okazji 75. urodzin Maestra
Lekcje filmowe: Człowiek z blizną
MODOWY KLUB FILMOWY: Annie Hall
Tribute to David Lynch: Shorts 1966-1995 + wstępy Davida Lyncha
Dr Strangelove [sezon2025]
Madame Butterfly [sezon 2025]
Tribute to David Lynch: Dumbland + portret reżysera
Tribute to David Lynch: Żyć sztuką
KF AMBASADA: Barry Lyndon
Has. Kroniki wyobraźni: Pętla
Aktualny repertuar znajdziesz na Bilety24!
Staramy się przywrócić nasz repertuar tak szybko jak to tylko możliwe.
Aktualne seanse możesz znaleźć tutaj
Zwariować ze szczęścia
La pazza gioia

Chcieliśmy, by film był ciepłą, życzliwą komedią - mówi Paolo Virzì, reżyser filmu.
Beatrice (Valeria Bruni Tedeschi) jest gadatliwą manipulantką, która stylizuje się na milionerkę obracającą się w środowisku wyższych sfer. Donatella (Micaela Ramazzotti, prywatnie żona Virzìego) to wrażliwa introwertyczka o wytatuowanym i kruchym ciele, która skrywa mroczną tajemnicę swojej przeszłości. W komedii Paola Virzìego te dwie pacjentki „ośrodka terapeutycznego dla kobiet z problemami psychicznymi” połączy przyjaźń. Pewnego popołudnia postanawiają uciec i szukać szczęścia i miłości w wolnym świecie „zdrowych” ludzi.
To skrzyżowanie Thelmy i Louise oraz Lotu nad kukułczym gniazdem zrobiło furorę na tegorocznym festiwalu w Cannes, gdzie film został pokazany w ramach sekcji Quinzaine des Réalisateurs. Film zdobył statuetki jednej z najważniejszych włoskich nagród filmowych Nastro d’argento (Srebrna Wstążka), przyznawanych przez krytyków i dziennikarzy, w pięciu kategoriach. Valeria Bruni Tedeschi za swoją rolę została nominowana do Europejskiej Nagrody Filmowej.
WYWIAD Z REŻYSEREM PAOLEM VIRZÌM (fragmenty)
- W porównaniu z “Kapitałem ludzkim”, podszytym drwiną thrillerem, ton pana nowego filmu wydaje się cieplejszy, można go odebrać jako komedię. A może tak naprawdę jest jeszcze bardziej przejmujący, ze względu na poważny temat, jakim jest choroba psychiczna? Proszę opowiedzieć o scenariuszu, który napisał pan razem z Francescą Archibugi.
- Zanim rozpoczęliśmy pisanie, spotkaliśmy się z wieloma psychiatrami i psychoterapeutami, którzy zapoznali nas z medyczną stroną tego świata, opowiedzieli o różnych terapiach i sposobach leczenia. Poznaliśmy najróżniejszych pacjentów szpitali i ośrodków terapeutycznych.Tak samo, jak „normalni” ludzie: różnica między normalnym a chorobliwym zachowaniem może być bardzo subtelna. Niektórzy zostali prawnie uznani za niebezpiecznych, by można ich było umieścić w oddziałach psychiatrii sądowej. Spotkaliśmy też wiele osób o problemach podobnych do naszych bohaterek. Na początku zadawaliśmy te same, banalne pytania. Co z tymi ludźmi nie tak? Na co są chorzy? Czym jest choroba dwubiegunowa, depresja, zaburzenie osobowości typu borderline? Ale potem zaczęliśmy się przyglądać indywidualnym przypadkom, odkrywać przeszłość – często burzliwą – tych ludzi i zrozumieliśmy, że jest o wiele ciekawsza, niż to, co zapisane w karcie pacjenta. Chcieliśmy pokazać, że trzymamy ich stronę, a to oznaczało większy nacisk na ich przeszłość, naznaczoną smutkiem, samotnością i cierpieniem. Z drugiej strony, proces tworzenia tych postaci był też momentami radosny, zabawny i pokręcony. Lubiliśmy je już w trakcie pisania scenariusza, a pokochaliśmy jeszcze bardziej podczas zdjęć, bo chemia między aktorkami okazała się niesamowicie mocna, do tego zaraźliwa. Muszę więc przyznać, że mimo, że film zawiera smutne i rozdzierające sceny, to nigdy wcześniej nie udało mi się uchwycić kamerą tak wielkiej euforii i niczym nieskrępowanej radości.
- Mógłby pan opowiedzieć trochę o Villi Biondi? Czy ośrodki tego typu naprawdę istnieją?
- Szukając lokacji do zdjęć byliśmy w kilku posępnych miejscach, gdzie pacjentami zajmowano się tylko powierzchownie. Byli otępiali od leków uspokajających, czasem skrępowani pasami i kaftanami, pozostawieni sami sobie. Ale trafiliśmy też do ośrodków kipiących pozytywną energią, gdzie pracownicy, zamiast tylko pilnować pacjentów, organizowali różnego rodzaju projekty rehabilitacyjne (…).