Gościem specjalnym pokazu będzie autor filmu POKOLENIA Janusz Zaorski, reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny, scenarzysta, aktor, producent. Brat aktora Andrzeja Zaorskiego. Absolwent Wydziału Reżyserii WSFTiTV w Łodzi (1971). Członek Europejskiej Akademii Filmowej (EFA).
Wielkie uznanie przyniosła mu, kończona potajemnie w czasie stanu wojennego, "Matka Królów" (1982), będąca ekranizacją powieści Kazimierza Brandysa, poświęcona dramatycznym losom Łucji Król, samotnej kobiety wychowującej czterech synów. Film został obsypany nagrodami: Złote Lwy na FF w Gdyni, Złota Kaczka, Srebrny Niedźwiedź na MFF w Berlinie. Janusz Zaorski dobrze czuje się także w innych konwencjach i gatunkach, czego dowodem są chociażby takie filmy, jak "Piłkarski poker", czy "Szczęśliwego Nowego Jorku". Ma na koncie wiele popularnych seriali telewizyjnych - m.in.: "Panny i wdowy", "Złotopolscy".
Spotkanie prowadzi filmoznawca Mariusz Ciszewski.
......................................................
POKOLENIA Janusza Zaorskiego to pełnometrażowy film fabularno-dokumentalny, który powstał z okazji jubileuszu wrocławskiej Wytwórni Filmów Fabularnych. Z 450 filmów zrealizowanych w WFF we Wrocławiu Zaorski wybrał ok. 50 tytułów, a ich fragmenty ułożył nie według daty realizacji, ale zgodnie z chronologią historii Polski, poczynając od Pokolenia Wajdy, poprzez filmy Chęcińskiego, Hasa, Kutza, Polańskiego, aż po Holland, Kieślowskiego, Marczewskiego, Zanussiego, i wielu innych. Powstał w ten sposób niezwykły obraz kilkudziesięciu lat historii naszego kraju i polskiego kina, zwieńczony współczesną ramą.
Nawiązując do dzieła Andrzeja Wajdy Pokolenie, film zaczyna się w 1939 roku od sceny kradzieży węgla z niemieckiego pociągu towarowego. Czwórka roześmianych chłopaków (Cybulski, Polański, Łomnicki, Ber) brutalnie wkracza w dojrzałość. Jeden z nich (Ber) zostaje zastrzelony przez niemieckiego żołnierza, inny (Jaś Krone), po wystrzeleniu całej amunicji, decyduje się na samobójczy krok i rzuca się z ostatniego piętra klatki schodowej. Fragment filmu Olimpiada 40 pokazuje opór polskich żołnierzy, którzy na przekór komendantowi, organizują w stalagu „igrzyska olimpijskie”. Koniec wojny to z jednej strony Cybulski w Jak być kochaną, opuszczający skrytkę, w której się ukrywał, z drugiej – to Maciej Chełmicki. Bohaterowie komedii Sami swoi: Pawlak i Kargul przyjeżdżają na Ziemie Odzyskane.
Kolejne sekwencje polskiej historii – a jednocześnie historii polskiego kina – opowiadają sugestywne kadry z najbardziej znanych polskich filmów: Nikt nie woła Kazimierza Kutza, Agnieszka 46 Sylwestra Chęcińskiego, W zawieszeniu i Ostatni prom Waldemara Krzystka, Dreszcze Wojciecha Marczewskiego, Wielki bieg Jerzego Domaradzkiego, Pętla Wojciecha Jerzego Hasa, Salto Tadeusza Konwickiego, Nóż w wodzie Romana Polańskiego, Indeks Janusza Kijowskiego, Yesterday i Marcowe migdały Radosława Piwowarskiego, Anatomia miłości Romana Załuskiego. Tę 100-minutową lekcję historii kończy film Piotra Łazarkiewicza Fala i suplement do niego, czyli spotkanie po latach, w 2015 roku, z bohaterami filmu z 1985 roku. W budynku dawnej WFF-2 Maciek Chełmicki z Popiołu i diamentu zwiedza wytwórnię, tę starą, którą zobaczymy na archiwalnych wykopiowaniach i tę nową, wyposażoną w supernowoczesny sprzęt audiowizualny.
(materiały prasowe)
Janusz Zaorski o swoim filmie:
Debiutowałem filmem Uciec jak najbliżej na początku lat 70. we Wrocławskiej Wytwórni Filmowej. W sumie zrealizowałem tam pięć filmów i praktycznie przez pięć lat mieszkałem w stolicy Dolnego Śląska. Dlatego mam duży sentyment do tego miasta i z radością podjąłem się realizacji filmu o wrocławskiej WFF z okazji jej jubileuszu. Przypuszczam, że pomysł, aby uszeregować filmy zrealizowane we wrocławskiej wytwórni nie w kolejności dat ich powstania, ale w taki sposób, by tworzyły swoistą filmową historię Polski, jeszcze kilka lat temu nie przyszedłby mi do głowy. Syntetycznego myślenia nauczyła mnie jednak kilkudziesięcioletnia praca reżyserska, dwudziestoletnie doświadczenie w czytaniu prac krytyczno-filmowych jako juror w konkursie o Nagrodę im. Krzysztofa Mętraka i wreszcie praca pedagogiczna na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie. Pokolenia, obraz składający się z fragmentów filmów zrealizowanych we Wrocławiu, jest jednocześnie moją bardzo osobistą wypowiedzią. To moja historia filmu, to moja historia kraju. Pokolenia polskich twórców filmowych towarzyszyły przez kolejne lata pokoleniom widzów. Na dobre i na złe.
