Aktualny repertuar znajdziesz na Bilety24!

4 lipca 1946 roku, rok po drugiej wojnie światowej, milicja, żołnierze i zwykli Kielczanie zabijają ocalałych z Holocaustu Żydów, mieszkających w komitecie żydowskim w centrum miasta przy ul. Planty 7/9. Ranią około 80 osób w całych Kielcach. Pogrom kielecki staje się symbolem polskiego powojennego antysemityzmu w świecie żydowskim. W Polsce jest tematem zakazanym przez władze ludowe.

Z upadkiem komunizmu, Bogdan Białek, polski katolik, z wykształcenia psycholog, otwiera puszkę Pandory: zaczyna publicznie mówić o tym, co wydarzyło się w 1946 roku. Przebija się przez teorie spiskowe dotyczące pogromu, wyparcie pogromu ze świadomości kielczan i utrwalane przez lata wzajemne stereotypy Polaków i Żydów. Zbliżenie między kielczanami a Żydami zaczyna się rodzić, lecz ma także swoją cenę.

Reżyserzy filmu – polski katolik i amerykański Żyd przekazują publiczości historię o tym, jak wiele może zmienić się między ludźmi, kiedy nawet najtrudniejszą prawdę, przekazuje się z miłością.

Film prezentowany z napisami angielskimi

Nagrody
Nagroda Publiczności, GRAND PRIX, Najlepszy Film Polski - na Żydowskich Motywach 2017
Najlepszy Film Dokumentalny - St. Louise IFF 2016
Najlepszy Film Dokumentalny - Jersey City International Television & Film Festival 2016
Nagroda Specjalna - Warsaw Jewish Film Festival 2016

W filmie Michała Jaskulskiego i Larry’ego Loehringera przeszłość odgrywa zasadniczą rolę, ale jego głównym bohaterem jest człowiek najzupełniej współczesny. To Bogdan Białek, działacz solidarnościowego podziemia, dziennikarz, psycholog i aktywista od lat walczący o pamięć o pogromie i o polsko-żydowskie pojednanie. Interesuje go rzeczywista komunikacja i takie mówienie nawet trudnej prawdy, które nie zamyka, a wręcz odwrotnie – otwiera przestrzeń dialogu Jeśli sprawa pogromu kiedykolwiek przestanie być „kontrowersją” i stanie się zintegrowanym, przepracowanym elementem polskiej pamięci, będzie to w wielkim stopniu jego właśnie zasługą.  [z opisu festiwalu Watch Docs]