Klimatyczny thriller Sofii Coppoli („Między słowami”, „Maria Antonina”) w gwiazdorskiej obsadzie: Nicole Kidman, Colin Farrell, Kirsten Dunst, Elle Fanning, Emma Howard, Oona Laurence, Angourie Rice, Addison Riecke.

Uwodzicielska adaptacja powieści Thomasa Cullinana w reżyserii słynnej scenarzystki i reżyserki Sofii Coppoli. Historia dzieje się w czasach Wojny Secesyjnej w jednej z południowych szkół dla dziewcząt. Młode kobiety opiekują się rannym żołnierzem wroga. Wraz ze stopniowym, powolnym powrotem mężczyzny do zdrowia dom zaczyna wypełniać napięcie seksualne i nieoczekiwana rywalizacja, która każe dziewczętom łamać wszelkie tabu i zmieniać rzeczywistość wokół nich.

Podczas 70. edycji Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes Sofia Coppola została wyróżniona nagrodą za najlepszą reżyserię. To pierwsza od 1961 roku nagroda w tej kategorii, która została przyznana kobiecie.

W 1971 roku powstał film Dona Siegela pod tym samym tytułem („The Beguiled”, w polskim tłumaczeniu „Oszukany”), z Clintem Eastwoodem i Geraldine Page w rolach głównych. Sofia Coppola postanowiła zająć się historią od nieco innej strony – kobiet w czasach Wojny Secesyjnej. Sięgnąwszy po książkę Cullinana, skupiła się na kobiecej perspektywie opowieści.
Twórcy filmu wyznają, że inspiracją do stworzenia atmosfery filmu był australijski film „Piknik pod wiszącą skałą” oraz nieprzeniknione malarstwo Johna Singera Sargenta. Wielką wagę przywiązano do zdjęć oraz kolorów, jakie zobaczymy w filmie. Ponieważ całość dzieje się w czasach, w których nie było jeszcze elektryczności, w filmie wykorzystano światło dzienne oraz blask, jaki dają świece.



Sofia Coppola o filmie:

– Zawsze intrygował mnie świat kobiet, to, co się między nimi wytwarza. Wielokrotnie widziałam, jak zmieniają swoje zachowanie, gdy tylko w towarzystwie pojawi się mężczyzna. O tym też jest ten film – mówi Coppola – Ta historia mnie zafascynowała – trochę przypomina mi „Przekleństwa niewinności”. Te kobiety są odcięte od życia. Nigdy wcześniej nie zrobiłam filmu o kobietach w różnym wieku, z różnymi punktami widzenia, różnymi perspektywami. Chciałam pokazać, jak wzajemnie na siebie oddziałują. W tym filmie punktem odniesienia każdej z nich staje się mężczyzna.

Reżyserka podkreśla, że najlepszą życiową radę otrzymała od ojca – legendarnego twórcy Francisa Forda Coppoli – „Nigdy nie czekaj na pozwolenie”.