RETRANSMISJA SPEKTAKLU: Wszyscy moi synowie
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
POKAZ SPECJALNY FILMU 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy połączony ze SPOTKANIEM z Grzegorzem Głuszakiem
Pora dla seniora: Włoskie wakacje
Pora Dla Seniora
Gracz [Lekcje Filmowe]
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
Lekcje filmowe: Głowa do wycierania
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
RETRANSMISJA SPEKTAKLU: Bank Braci Lehman
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
Miasto kobiet
La città della donne
Rok z Federico Fellinim
20.01 – 10.12.2020
……………………………
Autorzy biografii Federico Felliniego od zawsze mieli kłopot z wiarygodnością opowieści włoskiego Mistrza o własnym życiu. Rozliczne wersje życiorysu obrosły w legendę, powtarzane anegdoty istnieją niezależnie od faktów. Jedno jest pewne – jeden z największych wizjonerów w dziejach kina przyszedł na świat 20 stycznia 1920 roku w Rimini. Z okazji setnej rocznicy urodzin reżysera Kino Kosmos przygotowało całoroczną retrospektywę jego twórczości, począwszy od „Białego szejka” (1952), drugiego pełnometrażowego filmu w jego dorobku, po „Miasto kobiet” (1980).
Jego nazwisko jest symbolem kina autorskiego, pełnego fantazji, metaforycznych znaczeń i obrazów wielkiej urody, które zapadają widzom w pamięć. Fellini udowadnia, że wyobraźnia nie ma granic, a technikę filmową można podporządkować wysnutym z rozlicznych inspiracji osobistym wizjom. Jest uważany za reżysera wszech czasów, który wywarł wielki wpływ na całe pokolenia twórców filmowych. Jego filmy zajmują czołowe miejsca w rankingach arcydzieł sztuki filmowej, choćby tych opracowanych przez redakcje „Cahiers du cinéma” czy „Sight&Sound”. Jego filmy w otrzymały w sumie 12 nominacji do Oscara, zdobywając aż 4 statuetki w kategorii „najlepszy film nieanglojęzyczny” (za „La stradę”, „Noce Cabirii”, „Osiem i pół” i „Amarcord”). W 1993 roku nagrodzono go Honorowym Oscarem za całokształt twórczości.
Fellini zaludnia swoje filmy rozbitkami życiowymi, wędrownymi artystami, wałkoniami i różnej maści uwodzicielami. Czyni bohaterami oszustów, prostytutki, a miejscem akcji często prowincjonalne miasteczka lub peryferie stolicy. Rola sztuki i artysty to powtarzający się motyw jego twórczości, a większość jego filmów ma silny rys autotematyczny i autobiograficzny. Jest niezrównanym obserwatorem włoskiej ulicy i jej mieszkańców, a jednocześnie błyskotliwym recenzentem współczesnej kultury i odkrywcą ludzkiej duszy.
……………………………
10 grudnia | czwartek | 18.30
Miasto kobiet
Francja, Włochy 1980, 140 min
wyst. Marcello Mastroianni, Anna Prucnal, Ettore Manni
Niepoprawny kobieciarz Snàporaz, wysiada z pociągu i podąża za tajemniczą kobietą. Kiedy dociera do hotelu, okazuje się, że trafił na zjazd feministek. To, co zapowiadało się jak fascynująca przygoda, okazuje się dla bohatera koszmarem, w którym nawiedzają go głęboko skrywane lęki, wspomnienia, tęsknoty i niezrealizowane pragnienia. Struktura filmu staje się fragmentaryczna, a narracji bliżej do poetyki sennego marzenia czy surrealistycznego strumienia świadomości, w którym kobieta jest mitycznym, nieuchwytnym wyobrażeniem.
