W "Marcowych migdałach" - podobnie jak w innych swoich filmach - reżyser zawarł wiele wątków osobistych. Przypomniał atmosferę małego miasteczka z końca lat sześćdziesiątych, podobnego do tego w jakim sam się wychował.

Jest rok 1968. Grupa nastolatków  żyjąca własnymi typowymi dla swojego wieku problemami  nagle zderza  się ze sprawami, których do końca nie rozumie. W marcu dowiadują się o tym, że jeden z nich jest dobrym Polakiem, a drugi nie, bo jest syjonistą. Rozpoczęło się masowe opuszczanie kraju.