RETRANSMISJA SPEKTAKLU: Wszyscy moi synowie
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
POKAZ SPECJALNY FILMU 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy połączony ze SPOTKANIEM z Grzegorzem Głuszakiem
Pora dla seniora: Włoskie wakacje
Pora Dla Seniora
Gracz [Lekcje Filmowe]
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
Lekcje filmowe: Głowa do wycierania
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
RETRANSMISJA SPEKTAKLU: Bank Braci Lehman
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
Kino Lato: Paterson
Paterson
„Paterson” to rewelacja tegorocznego festiwalu w Cannes i najlepszy od lat film Jima Jarmuscha. Twórca „Broken Flowers” stworzył pełną humoru opowieść o tym, że życie jest poezją i każdy może odnaleźć szczęście na swój sposób.
(Adam Driver) jest kierowcą miejskiego autobusu. Niczego mu nie brakuje. Kocha swoją pełną szalonych pomysłów żonę (Golshifteh Farahani), która każdego dnia tworzy nowy plan na przyszłość. Mężczyzna ma czas na swoją pasję (pisanie wierszy), spacery z psem i spotkania z grupą zaprzyjaźnionych ekscentryków. Jest wśród nich przeżywający zawód miłosny kompan od kufla, wyzwolona singielka przesiadująca wieczorami w barze, czy wiecznie narzekający kolega z pracy, który zazdrości Patersonowi pogody ducha.
Jednak na skutek zabawnego zbiegu okoliczności stoicki spokój tytułowego bohatera zostaje poddany próbie.
REŻYSER O FILMIE
„Paterson ” to spokojna historia. Jej główni bohaterowie nie mają żadnym dramatycznych konfliktów. Struktura filmu jest prosta – śledzimy życie bohaterów przez siedem dni. „Paterson” jest w zamierzeniu celebracją poezji, kryjącej się w drobiazgach, zmianach, codziennych relacjach z innymi. To odtrutka na mroczne, trudne kino pełne problemów bądź akcji. To film, który powinien przepłynąć obok widza, jak obrazy obserwowane przez szybę miejskiego autobusu, jak mechaniczna gondola poruszająca się przez małe, zapomniane miasto.
GŁOSY PRASY
Jeden z tych filmów, które wychodzą za tobą z kina.
Tadeusz Sobolewski, Gazeta Wyborcza
Ten skromny i intymny film to kwintesencja kina Jima Jarmuscha.
Anna Tatarska, Onet.pl
Najnowszy film Jarmuscha ma w sobie tyle niewymuszonej czułości, że oglądając go, można złapać się na mimowolnym uśmiechu. Idealne dla: miłośników wierszy, które się nie rymują i buldogów angielskich. Oraz „Dymu”
Paula Austera i Wayne’a Wanga.
Marta Bałaga, Stopklatka.pl
