Polaroid + DYSKUSJA O FOTOGRAFII, vol. 8: Nostalgia szarego człowieka
dyskusje o fotografii
Ostatnie kuszenie Chrystusa
Klub Filmowy Ambasada
RODZINA W KINIE: Kacper i Emma na safari + WARSZTAT dla dzieci
RODZINA W KINIE
LEKCJE FILMOWE: 400 batów
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
Intymne oświetlenie + Jára Cimrman w Katowicach
Czeska zima
LEKCJE FILMOWE: Dzika banda
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
Anima w Kosmosie. Zbigniew Rybczyński – droga do Oscara
Anima w Kosmosie. Historia polskiej animacji
EUROSHORTS 2019 | krótkie filmy i twórcze reklamy
POKAZY FILMÓW KRÓTKOMETRAŻOWYCH
Śmierć jak kromka chleba
Rok z Kazimierzem Kutzem. Retrospektywa filmów
Pułkownik Kwiatkowski
Rok z Kazimierzem Kutzem. Retrospektywa filmów
LEKCJE FILMOWE: Cały ten zgiełk
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
Rodzina w kinie: Ziemia. Niezwykły dzień z życia planety
RODZINA W KINIE
Filmowe popołudnie: Koziołek Matołek + Kajko i Kokosz
Filmowe Popołudnie dla dzieci
Echnaton [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Filmowe popołudnie dla dzieci: Przygody na wodach
Filmowe Popołudnie dla dzieci
RODZINNE ANDRZEJKI I znowu zgrzeszyliśmy, dobry Boże!
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI: Śpiewnym krokiem zaczynamy grudzień…
Filmowe Popołudnie dla dzieci
Zaczarowany flet [sezon 2019-20 – RETRANSMISJA]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI: Ze smokami za pan brat!
Filmowe Popołudnie dla dzieci
RETRANSMSJA SPEKTAKLU: Audiencja
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI: Na królewskich włościach…
Filmowe Popołudnie dla dzieci
Wozzeck [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Sklep przy głównej ulicy
Klub Filmowy Ambasada
Porgy i Bess [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Agrypina [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Holender tułacz [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
KINO LATO: Elle
Elle
Nominowana do tegorocznego Oscara Isabelle Huppert występuje w najnowszym filmie Paula Verhoevena ELLE. Film powstał na podstawie powieści „Oh…” Philippe’a Dijana
…Michèle wydaje się niezniszczalna. Jest twardą, bezkompromisową szefową znakomicie prosperującej firmy zajmującej się grami video. Z podobną bezwzględnością podchodzi do życia prywatnego i uczuciowego. Brutalny atak, którego staje się ofiarą we własnym domu, zmienia jej życie na zawsze. Kiedy odkrywa, kto jest sprawcą, oboje poddają się swoistej grze – perwersyjnej i przerażającej. A gra ta w każdej chwili może wymknąć się spod kontroli…
Rozmowa z PAULEM VERHOEVENEM (fragmenty)
- Na początku film miał powstać w Stanach Zjednoczonych…
- Tak, stąd amerykański scenarzysta. Przymierzaliśmy się do ustawienia planu w Bostonie albo Chicago z amerykańską obsadą. Ale z różnych względów, artystycznych i finansowych, tak się nie stało. Przede wszystkim jednak wiedziałem, że będzie mi trudno znaleźć w Hollywood aktorkę, która zdecydowałaby się zagrać tak niemoralną postać. Nawet spośród aktorek, które dobrze znam. Zupełnie inaczej patrzyła na tę rolę Isabelle Huppert. (…)
- Jak każda twoja postać kobieca, Michèle jest silna, ale na gwałt, jakiego pada ofiarą, reaguje, cóż, dziwnie.
- To historia, nie prawdziwe życie, nie filozoficzna wizja kobiety. Ona reaguje w taki sposób, co jednak nie oznacza, że inne kobiety powinny tak reagować. Ale ona tak. To jej historia. A moim zadaniem było pokazanie tej opowieści w sposób realistyczny, konsekwentny i interesujący artystycznie. Choć i tak wszystko zawdzięczamy Isabelle Huppert, której nieprawdopodobne aktorstwo całkowicie uwiarygodnia tę historię.
- Jesteś mistrzem dwuznaczności…
- Kiedy Isabelle zobaczyła film, powiedziała „Najbardziej interesująca w tym filmie jest ciągła dwuznaczność”. I ma rację, rzeczywiście chodzi o dwuznaczność. Trudno ogarnąć tę kobietę. Wszystko się w niej przeplata, zmienia się, fluktuuje (…) .
- Mimo przemocy, gwałtu, jakie spotykają Michèle, nigdy nie widzimy jej „zniszczonej”, przerażonej, w roli ofiary…
- Rzeczywiście nie, to byłoby zbyt konwencjonalne; poszlibyśmy w ten sposób w kierunku nudy melodramatu. Bardziej interesujące jest zaskoczenie widza. Jestem wielkim admiratorem Igora Strawinskiego i jego sposobu komponowania, który daleki jest od norm, czy naszych przyzwyczajeń. A poza tym taka właśnie jest Michèle: – Zostałam zgwałcona, ale jestem tu teraz z wami, więc to bez większego znaczenia. Zamówmy drinki i zjedzmy obiad.
- To pierwszy film, jaki zrobiłeś we Francji.
- I to wspaniałe doświadczenie, ponieważ we Francji podchodzi się do twórców filmowych z wielkim szacunkiem. Większym niż w Holandii czy USA. To w ogóle dziwna sprawa, bo zanim zaczęliśmy kręcić film, cierpiałem na paraliżujące bóle głowy. I kiedy przyjechałem do Paryża, one ustąpiły. Od razu i do dziś nie wróciły Sądzę, że wzięły się z niepewności, lęku przed nieznanym, przed zanurzeniem się w inną kulturę, inny język.
(…) Rozmawiała: Claire Vassé
