Trzydziesty ósmy film kinowy w karierze Ingmara Bergmana jest mistrzowskim spotkaniem reżysera z dwoma wybitnymi aktorkami: Liv Ullmann i Ingrid Bergman, na współpracę z którą reżyser czekał od lat 60. „Jesienna sonata” stanowi kwintesencję stylu Bergmana. Dramat zrealizowany z konstrukcyjnym rygorem ograniczającym miejsce akcji do jednej przestrzeni plebanii pastora, a czas do jednej doby skupia się na kameralnym spotkaniu matki i córki. Oto światowej sławy pianistka Charlotta (Bergman), po śmierci swojego przyjaciela, przyjeżdża w odwiedziny do córki – Evy (Ullmann). Tutaj niespodziewanie skonfrontowana zostaje także z niepełnosprawną Leną, drugą córką, którą od dwóch lat opiekuje się siostra. Na jaw wychodzą skrywane od lat emocje: samotność, upokorzenie, poczucie niespełnienia i niekochania. Koncertowe „pas de deux” Ingrid Bergman i Liv Ullman zostało wzmocnione kunsztem operatorskim Svena Nykvista, stałego współpracownika Bergmana, który kameralny dramat nasycił jesiennymi barwami.

Po raz kolejny Bergman ujawnia się jako mistrz dialogu wydobywającego głębokie przeżycia ekranowych bohaterów. Reżyserska ręka mistrza widoczna jest zwłaszcza w dwóch scenach: w scenie nocnej rozmowy Charlotty i Evy oraz ich interpretacji preludium Chopina. Bergman i tym razem poprzez ekranową historię opowiada o sobie, a przede wszystkim swojej relacji z dziećmi, bezpośrednio wprowadzonej na ekran pod postacią młodziutkiej Evy, w której rolę wcieliła się córka reżysera – Linn Ullmann.

Film otrzymał wiele nagród na najważniejszych festiwalach filmowych, wśród których znajdują się Złote Globy dla najlepszego filmu i najlepszej aktorki oraz nominacje do Oscara za scenariusz oryginalny i najlepszą aktorkę pierwszoplanową.

english friendly