Ta strona korzysta z plików cookie, abyśmy mogli zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o plikach cookie są przechowywane w Twojej przeglądarce i wykonują takie funkcje, jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje strony internetowej są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Rodzina w kinie: Narzeczona dla kota (lektor)
RODZINA W KINIE
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Rodzina w kinie: Ponyo + warsztaty [obowiązują zapisy na warsztaty]
RODZINA W KINIE
Filmowe popołudnie dla dzieci: Plastuś i przyjaciele
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI
Rodzina w kinie: Spirited Away: W krainie bogów (dubbing)
RODZINA W KINIE
Krótka Historia Polskiego Kina: Słońce wschodzi raz na dzień
Tajemniczy świat Arrietty (dwulektor)
2024. ROK Z KINEM AZJI
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Rodzina w kinie: Kicia kocia w przedszkolu
RODZINA W KINIE
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Tajemniczy świat Arrietty (napisy)
2024. ROK Z KINEM AZJI
Tajemniczy świat Arrietty (dwulektor)
2024. ROK Z KINEM AZJI
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Back to Black. Historia Amy Winehouse
Back to Black. Historia Amy Winehouse
LEKCJE FILMOWE: Tylko kochankowie przeżyją
LEKCJE FILMOWE, czyli jak czytać kino
PORA DLA SENIORA: Bękart
Pora Dla Seniora
Back to Black. Historia Amy Winehouse
MODOWY KLUB FILMOWY: Okno na podwórze
MODOWY KLUB FILMOWY
Spirited Away: W krainie bogów (napisy)
2024. ROK Z KINEM AZJI
Spirited Away: W krainie bogów (dubbing)
2024. ROK Z KINEM AZJI
Filmowe popołudnie dla dzieci: O ptaszku, który nie chciał śpiewać
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI
Ja, Daniel Blake
I, Daniel Blake
Poruszające i chwytające za serce najnowsze dzieło Kena Loacha, jednego z najważniejszych reżyserów europejskiego kina.
Uhonorowany najważniejszą nagrodą – Złotą Palmą - festiwalu w Cannes film Kena Loacha „JA, DANIEL BLAKE” to niesamowicie wzruszająca i pełna humoru historia dojrzałego mężczyzny, który decyduje się pomóc samotnej matce z dwójką dzieci stanąć na nogi. Jednak gdy sam zacznie starać się o zasiłek, trafi w tryby bezdusznej, biurokratycznej machiny niczym z powieści Franza Kafki. Pomimo obojętności urzędników i kolejnych wyzwań, jakim muszą sprostać w codziennym życiu, Daniel i Katie na nowo odnajdą radość życia i prawdziwą przyjaźń.
… Dan Johns ma pięćdziesiąt kilka lat. Całe życie pracował jako stolarz. W wolnym czasie rzeźbi w drewnie małe rybki. Jest uczciwy, bezpośredni, ma poczucie humoru i godności. Jeśli mówi, że coś zrobi, to to zrobi. Opiekował się chorą żoną. Od jej śmierci jest trochę pogubiony. Miał zawał, po którym, według lekarza, nie powinien pracować, i musi skonfrontować się z przedstawicielami władzy, urzędnikami, którzy nigdy nie idą na rękę. To go irytuje, ale stara się z tym walczyć szczerością, z godnością i humorem. Z czasem jest mu coraz trudniej, bo to oni ustalają zasady. System go niszczy. Wtedy poznaje Katie, która przyjechała z Londynu z dwójką dzieci. Zaprzyjaźniają się. Myślę, że Dan postrzega Katie jako sprawę, o którą warto walczyć. Chce jej pomóc tak bardzo, że zapomina o swojej trudnej sytuacji…
MEDIA O FILMIE:
Znerwicowany bohater Loacha przypomina chwilami angielskie wcielenie Adasia Miauczyńskiego z „ Dnia świra”, uczciwego obywatela, doprowadzonego przez państwo na skraj załamania nerwowego. Czasami system tworzy wariata. To fakt. Kolejnym faktem jest, że Ken Loach nakręcił znakomity film, który daje do myślenia. Łukasz Knap, Wirtualna Polska
Wciągająca opowieść z małymi dawkami śmiechu, łez, emocji, bystrości, triumfu, ale przede wszystkim dobroci. Nicola Grozdanovic, The Playlist
„Ja, Daniel Blake” to film, który powoli się do ciebie skrada. Podobnie jak bohaterowie, cała historia objawia się stopniowo. Zanim się zorientujesz wciąga cię głęboko i z ogromną mocą – złości, porusza do łez, frustruje, dezorientuje i wywołuje strach o przyszłość naszego społeczeństwa. Emily Buder, No Film School
Wwierca się w duszę i sprawia, że całkowicie wierzymy w tych ludzi stojących przed nami w taki sposób, jak Ken Loach i aktorzy ich sobie wyobrazili. Kiedy film dobiega końca, czujemy, że zostaniemy z nimi na dłużej. Owen Gleiberman, Variety
Pracując ze swoim scenarzystą Paulem Lavertym, Loach odnajduje pokłady ciepła i humoru w zwykłości i przyzwoitości klasy średniej. Wszystko to jest wzmacniane przez genialny występ obsady aktorskiej. Takie połączenie delikatności, prostoty i świadomości politycznej w scenariuszu jest rzadkością. Ten duet doskonale potrafi to wykorzystać. Rory O’Connor, The Film Stage