KINO LATO: Van Gogh. U bram wieczności
Kino Lato
KINO LATO: Pewnego razu… w Hollywood
Kino Lato
KINO LATO: Pewnego razu… w Hollywood
Kino Lato
Rodzina w kinie: Superagentka + warsztat
RODZINA W KINIE
KINO LATO: Pewnego razu… w Hollywood
Kino Lato
KINO LATO: Van Gogh. U bram wieczności
Kino Lato
RETRANSMISJA SPEKTAKLU: Człowiek dwoch szefów
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
UROCZYSTA ŚLĄSKA PREMIERA „Doliny Bogów” z udziałem twórców w Kinie Kosmos
KINO LATO: Pewnego razu… w Hollywood
Kino Lato
LEKCJE FILMOWE: Powiększenie
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
KINO LATO: Pewnego razu… w Hollywood
Kino Lato
POKAZ SPECJALNY filmu „Dolina Bogów” + spotkanie z reżyserem Lechem Majewskim
RETRANSMISJA SPEKTAKLU: Wszyscy moi synowie
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
RETRANSMISJA SPEKTAKLU: Bank Braci Lehman
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
Fukushima, moja miłość
Grüße aus Fukushima
Pokazy Festiwalowe: Berlinale 2016, Guadalajara 2016, Sydney 2016, Odessa 2016, SANFIC / Santiago 2016
Nagrody i wyróżnienia: Heiner Carow Award & CICAE Art Cinema Award, Berlinale 2016; Nagroda dla Najlepszej Aktorki, Odessa 2016
Marie, młoda Niemka przyjeżdża do Japonii po traumatycznych przejściach związanych z zerwanym ślubem. Pracuje jako wolontariuszka dla organizacji Clown4Help, która w opustoszałej po trzęsieniu ziemi i wybuchu elektrowni atomowej Fukushimie, stara się, poprzez różnego rodzaju zajęcia terapeutyczne, pomagać nielicznym, pozostałym tam mieszkańcom. Dziewczyna nie bardzo widzi sens w tej działalności i przyznaje, że przyjechała tu, aby pomóc przede wszystkim sobie. Sądziła, że zetknięcie z ludźmi dotkniętymi większym nieszczęściem niż ona, pomoże jej zapomnieć o własnych problemach. Kiedy decyduje się na powrót jedna z kobiet prosi ją o pomoc w zawiezieniu do zamkniętej i zagrożonej promieniowaniem „strefy zero”. Satomi, ostatnia gejsza z Fukushimy, postanawia wbrew wszystkiemu odbudować swój dom i rozpocząć w nim normalne życie. Dziewczyna najpierw próbuje przekonać ją do odstąpienia od tego zamiaru, a później postanawia zostać i pomóc jej w pracach porządkowych. Obie kobiety, choć z trudem, nawiązują przyjacielską relację, a Marie poznaje nie tylko dramatyczną historię Satomi, ale też surowe obyczaje swojej gospodyni.
Fukushima, moja miłość to trzeci, po Oświeceniu gwarantowanym i Hanami kwiat wiśni, japoński film Doris Dörrie. Czarno-białe zdjęcia, za pomocą których reżyserka opowiada swoją historię, dokumentują też jej niezwykłe kulisy. Ujęcia z dotkniętej ogromną tragedią i wracającej bardzo powoli do życia Fukushimy oraz wpleciony do filmu materiał archiwalny sugestywnie oddają atmosferę po katastrofie, jaka zdarzyła się tu w 2011 roku.
