Był już hipochondrykiem, pracownikiem poczty na dalekiej północy, celnikiem, który nikomu nie przepuści, a teraz będzie człowiekiem, którego najlepszym przyjacielem jest wąż w kieszeni.

Najpopularniejszy francuski komik Dany Boon w zwariowanej komedii Freda Cavayé „DUSIGROSZ” o człowieku, który kocha pieniądze do szaleństwa.
Pod prysznic wchodzi ze stoperem. Myje się wyłącznie w zimnej wodzie. Telewizję ogląda przez lornetkę w oknie sąsiada. W domu korzysta tylko ze światła ulicznych neonów. Utalentowany skrzypek François Gautier od dziecka jest chorobliwie skąpy. Nie ma przyjaciół, bo postawienie drinka kosztowałoby go zawał serca. Nie związał się z kobietą, bo nawet zakup uschłych kwiatów to w jego oczach finansowe szaleństwo. Pewnego dnia świat François staje na głowie. Do orkiestry dołącza młoda i piękna wiolonczelistka, którą oczaruje jego muzyczny talent. Na domiar złego znikąd pojawia się 16-letnia Laura, przekonana, że jest jego córką. Biedny dusigrosz nagle poczuje, że jest kochany przez dwie kobiety, które nie wiedzą, że jego serce jest już zajęte przez… lokatę bankową.

„DUSIGROSZ” to najpiękniejsza opowieść o miłości… do pieniędzy.

Pytanie do Dany Boona:

- Czy właściwym będzie stwierdzenie, że ten film był z początku wyłącznie jednym z wielu twoich projektów aktorskich, ale ostatecznie wiedziałeś, że musisz w nim zagrać?

- To prawda. Zupełnie nie planowałem „Dusigrosza”. Przeczytałem pierwszą wersję scenariusza i uznałem, że to znakomity pomysł, któremu czegoś jeszcze brakuje, pewnego pogłębienia psychologicznego. Gdy projekt przejął Fred Cavayé, przesłał mi poprawioną wersję scenariusza, która spodobała mi się tak bardzo, że powiedziałem sam do siebie: „Nie mogę czegoś takiego odpuścić!” Cała sprawa była natomiast mocno skomplikowana, bowiem pracowałem wówczas przy kilku innych projektach, między innymi przy reżyserowanym przez siebie „Raid Dingue”, więc musieliśmy trochę pokombinować, żeby ułożyć wszystko tak, by każdy był zadowolony.

Pytanie do Freda Cavayé

- W „Dusigroszu”, który jest komedią, opowiadasz jednocześnie o poważniejszych zagadnieniach jak ojcostwo, ludzkie emocje, rodzina. W ten sposób postać grana przez Dany'ego zyskuje ciekawe oblicze.

- Oczywiście, ale to była obustronna wymiana pomysłów i myśli. Dany'emu spodobało się w scenariuszu to, że komediowa z natury historia prowadzi do prawdziwych i szczerych emocji. Znał moje wcześniejsze filmy, bardzo sobie cenił „Dla niej wszystko”, wiedział, że będzie w stanie połączyć w swojej roli komediową lekkość z poważniejszymi motywami. Uważam, że właśnie czegoś takiego brakuje we współczesnych komediach: ekranowe emocje bywają sztuczne. W „Dusigroszu” udało nam się osiągnąć coś znacznie lepszego, a aktorstwo Dany'ego znakomicie się w to wpasowało.