Ta strona korzysta z plików cookie, abyśmy mogli zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o plikach cookie są przechowywane w Twojej przeglądarce i wykonują takie funkcje, jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje strony internetowej są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
sala
Solaris
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
sala
Nostromo
17:30
Bilet
Miasto Nauki: Święta góra
reż.
Alejandro Jodorowsky
Meksyk/ USA
kategoria wiekowa:
Od lat 16.
czas trwania:
114 min.
format:
2D NAP
15:00
Bilet
FAMILIJNE SPOTKANIA ARTETERAPEUTYCZE | Filmowe popołudnie dla dzieci: Reksiowa jesień
Polska
kategoria wiekowa:
G (general audiences).
czas trwania:
40 min.
format:
2D
16:00
Bilet
Rodzina w kinie: Nausicaä z Doliny Wiatru
reż.
Hayao Miyazaki
Japonia
kategoria wiekowa:
Od lat 10.
czas trwania:
116 min.
format:
2D NAP
18:30
Bilet
Rok z kinem Azji: Oldboy
reż.
Chan-wook Park
Korea Południowa
kategoria wiekowa:
18+.
czas trwania:
120 min.
format:
2D NAP
18:00
Bilet
KF AMBASADA: Rok spokojnego słońca + spotkanie z Krzysztofem Zanussim
reż.
Krzysztof Zanussi
Polska, Niemcy, USA
kategoria wiekowa:
Od lat 15.
czas trwania:
105 min.
format:
2D
18:00
Bilet
Krótka Historia Polskiego Kina: Krzyk
reż.
Barbara Sass
Polska
czas trwania:
88 min.
format:
2D
17:00
Bilet
Tosca – retransmisja z Opery Wrocławskiej [2024]
reż.
Michael Gieleta
Polska 2024
czas trwania:
150 min.
format:
polskie
18:00
Bilet
Modowy Klub Filmowy: Love Story
reż.
Arthur Hiller
USA
kategoria wiekowa:
Od lat 12.
czas trwania:
99 min.
format:
2D NAP
18:00
Bilet
Lekcje filmowe: Czas apokalipsy: wersja reżyserska
reż.
Francis Ford Coppola
USA 1979
kategoria wiekowa:
Od lat 16.
czas trwania:
183 min.
format:
2D NAP
19:00
Bilet
Najlepsze z najgorszych: Śmiertelne spa
reż.
Michael Fischa
USA 1989
kategoria wiekowa:
Od lat 16.
czas trwania:
88 min.
format:
2D NAP
18:30
Bilet
Złote Gody: Ziemia obiecana
reż.
Andrzej Wajda
Polska 1974
kategoria wiekowa:
Od lat 12.
czas trwania:
179 min.
format:
2D
18:30
Bilet
Złote Gody: Emmanuelle
reż.
Just Jaeckin
Francja
kategoria wiekowa:
R (restricted).
czas trwania:
95 min.
format:
2D LEKT
18:00
Bilet
Lekcje filmowe: Moonage Daydream
reż.
Brett Morgen
USA
kategoria wiekowa:
Od lat 12.
czas trwania:
135 min.
format:
2D NAP
19:00
Bilet
SKOCZ DO KINA – Festiwal filmów rowerowych
Polska 2024
kategoria wiekowa:
Od lat 12.
czas trwania:
180 min.
format:
2D
Aktualny repertuar znajdziesz na Bilety24!
Staramy się przywrócić nasz repertuar tak szybko jak to tylko możliwe.
Aktualne seanse możesz znaleźć tutaj
Drive My Car
Drive My Car
Kraj, rok:
Japonia, 2021
Reżyseria:
Ryūsuke Hamaguchi
Obsada:
Hidetoshi Nishijima, Tōko Miura, Reika Kirishima, Masaki Okada
Czas trwania:
179 min.
Wydarzenie archiwalne
Opis
Oscar 2022 za Najlepszy Film Międzynarodowy!
W zaledwie kilka miesięcy od światowej premiery „Drive My Car” stał się już filmowym fenomenem, który podbija świat. Trzy nagrody na Festiwalu w Cannes, w tym za najlepszy scenariusz, Złoty Glob dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, niemal pewny Oscar dla najlepszego filmu międzynarodowego oraz nominacja w głównej kategorii – to tylko kilka z wielu laurów, jakie ten poruszający, misterny dramat zdobył do tej pory. Film Ryūsuke Hamaguchiego to mistrzowska ekranizacja opowiadania Harukiego Murakamiego z tomu „Mężczyźni bez kobiet”. Japoński reżyser zabiera nas w filmową przejażdżkę legendarnym czerwonym Saabem 900 Turbo, podczas której nie ogranicza się do doskonałego przekładu na język kina tajemniczej, uwodzicielskiej aury książek Murakamiego. Hamaguchi rozwija zaczerpniętą z nich historię, tworząc na jej bazie własną opowieść o sekretach, zdradzie, wychodzeniu z życiowych ról, i o mężczyźnie, który kogoś stracił.
Yūsuke (Hidetoshi Nishijima) jest aktorem i reżyserem teatralnym, a jego żona, Oto (Reika Krishima), telewizyjną scenarzystką, która lubi opowiadać historie także w łóżku – choć te scenariusze ocenzurowałaby każda stacja. Łącząca ich więź wydaje się głęboka – do momentu gdy Oto niespodziewanie umiera, pozostawiając po sobie wiele tajemnic. Pogrążony w smutku Yūsuke wyjeżdża do Hiroszimy, by tam reżyserować w teatrze „Wujaszka Wanię”, w którym główną rolę dostaje młody aktor, Kōji (Masaki Okada). Kōji znał Oto i zna odpowiedzi na dręczące męża pytania. Czy jednak Yūsuke zdobędzie się na konfrontację z mężczyzną, z którym być może zdradzała go żona? Jej obecność jest w pięknym, łagodnym, melancholijnym filmie stale wyczuwalna: Yūsuke puszcza bowiem w aucie kasety z czytanymi przez nią fragmentami „Wujaszka Wani”. Za kierownicą jego dopieszczonego Saaba siada wynajęta przez teatr szoferka, Misaki (Tōko Miura), której milczenie skrywa wspomnienie dawnej tragedii. Prowadzone przez nią auto staje się konfesjonałem dla wszystkich bohaterów, a poczynione w nim wyznania przyniosą nie tylko ulgę i spokój, ale także pozwolą stworzyć samotnikom nowe więzi.
Hamaguchi z zachwytem przygląda się życiu, w którym ludzkie losy krzyżują się, plączą i prostują, jak boczne drogi, miejskie ulice i estakady autostrad. Choć „Drive My Car” wiezie potężny emocjonalny ładunek, to reżyser trzyma kierownicę tak pewną ręką, że – jak mawia główny bohater – „prawie nie czujemy grawitacji”. Opowiadający z niebywałą lekkością o samotności i traumie, pełen czułości dla swoich kruchych bohaterów, pozwalający im doświadczyć bliskości, którą i my czujemy się obdarowani, Ryūsuke Hamaguchi wyrasta nie tylko na godnego następcę japońskich mistrzów pokroju Ozu, ale i na jednego z najważniejszych artystów światowego kina.
W zaledwie kilka miesięcy od światowej premiery „Drive My Car” stał się już filmowym fenomenem, który podbija świat. Trzy nagrody na Festiwalu w Cannes, w tym za najlepszy scenariusz, Złoty Glob dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego, niemal pewny Oscar dla najlepszego filmu międzynarodowego oraz nominacja w głównej kategorii – to tylko kilka z wielu laurów, jakie ten poruszający, misterny dramat zdobył do tej pory. Film Ryūsuke Hamaguchiego to mistrzowska ekranizacja opowiadania Harukiego Murakamiego z tomu „Mężczyźni bez kobiet”. Japoński reżyser zabiera nas w filmową przejażdżkę legendarnym czerwonym Saabem 900 Turbo, podczas której nie ogranicza się do doskonałego przekładu na język kina tajemniczej, uwodzicielskiej aury książek Murakamiego. Hamaguchi rozwija zaczerpniętą z nich historię, tworząc na jej bazie własną opowieść o sekretach, zdradzie, wychodzeniu z życiowych ról, i o mężczyźnie, który kogoś stracił.
Yūsuke (Hidetoshi Nishijima) jest aktorem i reżyserem teatralnym, a jego żona, Oto (Reika Krishima), telewizyjną scenarzystką, która lubi opowiadać historie także w łóżku – choć te scenariusze ocenzurowałaby każda stacja. Łącząca ich więź wydaje się głęboka – do momentu gdy Oto niespodziewanie umiera, pozostawiając po sobie wiele tajemnic. Pogrążony w smutku Yūsuke wyjeżdża do Hiroszimy, by tam reżyserować w teatrze „Wujaszka Wanię”, w którym główną rolę dostaje młody aktor, Kōji (Masaki Okada). Kōji znał Oto i zna odpowiedzi na dręczące męża pytania. Czy jednak Yūsuke zdobędzie się na konfrontację z mężczyzną, z którym być może zdradzała go żona? Jej obecność jest w pięknym, łagodnym, melancholijnym filmie stale wyczuwalna: Yūsuke puszcza bowiem w aucie kasety z czytanymi przez nią fragmentami „Wujaszka Wani”. Za kierownicą jego dopieszczonego Saaba siada wynajęta przez teatr szoferka, Misaki (Tōko Miura), której milczenie skrywa wspomnienie dawnej tragedii. Prowadzone przez nią auto staje się konfesjonałem dla wszystkich bohaterów, a poczynione w nim wyznania przyniosą nie tylko ulgę i spokój, ale także pozwolą stworzyć samotnikom nowe więzi.
Hamaguchi z zachwytem przygląda się życiu, w którym ludzkie losy krzyżują się, plączą i prostują, jak boczne drogi, miejskie ulice i estakady autostrad. Choć „Drive My Car” wiezie potężny emocjonalny ładunek, to reżyser trzyma kierownicę tak pewną ręką, że – jak mawia główny bohater – „prawie nie czujemy grawitacji”. Opowiadający z niebywałą lekkością o samotności i traumie, pełen czułości dla swoich kruchych bohaterów, pozwalający im doświadczyć bliskości, którą i my czujemy się obdarowani, Ryūsuke Hamaguchi wyrasta nie tylko na godnego następcę japońskich mistrzów pokroju Ozu, ale i na jednego z najważniejszych artystów światowego kina.