FILMOWE MIKOŁAJKI | Poszukiwacze miodu – gra terenowa małych kinomanów
KLUB FILMOWY AMBASADA: Mała Miss
Klub Filmowy Ambasada
Pora dla Seniora: Serce dębu
Pora Dla Seniora
ŻYWIOŁY KINA: Wielki błękit + spotkanie z reżyserem Janem P. Matuszyńskim
Żywioły kina. Twórcza moc przyrody
Co robimy w ukryciu
2022. ROK Z KINEM GROZY
Zemsta nietoperza [J. Strauss syn] operetka | sezon 2022-23
Opera & Operetka w kinie | sezon 2022-23
André Rieu w Dublinie. Dobry koncert na Nowy Rok
Opera & Operetka w kinie | sezon 2022-23
LEKCJE FILMOWE: Seks, kłamstwa i kasety wideo
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
André Rieu w Dublinie. Dobry koncert na Nowy Rok
Opera & Operetka w kinie | sezon 2022-23
Tosca [G. Puccini] opera | sezon 2022-23
Opera & Operetka w kinie | sezon 2022-23
Hamlet [A. Thomas] opera | sezon 2022-23
Opera & Operetka w kinie | sezon 2022-23
Życie paryskie [J. Offenbach] operetka | sezon 2022-23
Opera & Operetka w kinie | sezon 2022-23
Kraina Uśmiechu [F. Lehár] operetka | sezon 2022-23
Opera & Operetka w kinie | sezon 2022-23
DNA
ADN
Maïwenn, nagrodzona w Cannes reżyserka, powraca z mocnym i poruszającym portretem rodzinnym, czerpiącym z osobistej, złożonej historii.
Lato w Paryżu, miasto pustoszeje. Neige regularnie odwiedza ukochanego dziadka w domu spokojnej starości. To on ją wychowywał i chronił przed toksyczną rodziną, w której od lat szaleje emocjonalna burza. Kiedy Emir umiera, wszystkie międzypokoleniowe nierozwiązane konflikty wracają z nową mocą i zmuszają Neige do zgłębienia swej tożsamości.
„DNA” to subtelne i wzruszające kino, przeplatane zabawnymi momentami, ze wspaniałymi kreacjami gwiazd francuskiego kina: Maïwenn („Poliss”), Fanny Ardant („Poznajmy się jeszcze raz”) i Louisa Garrela („Małe kobietki”).
Film znalazł się w oficjalnej selekcji festiwalu w Cannes 2020, był prezentowany na MFF w San Sebastian i MFF w Zurychu (nagroda „A Tribute to...” dla Maïwenn za wkład w odrodzenie kina autorskiego). „DNA” otrzymało również 4 nominacje do Cezara oraz nagrodę Lumières 2021 za reżyserię.
Maiwenn o filmie:
Postać dziadka przypomina mojego własnego. Nie będę kłamała. Podobnie jak postać, którą gram, przypomina mnie. Jednak odrzucam określenie „autobiograficzny”, bo jest ograniczające i nieadekwatne. Zanim nakręciłam ten film, obsesyjnie zadawałam sobie pytania o tożsamość, o to, skąd pochodzę, co znaczy dla mnie Algieria. W życiu codziennym, ale też w głębi duszy, te pytania prześladowały mnie na tyle, że nie mogłam spać w nocy. Kompulsywnie badałam swoje korzenie i nigdy nie byłam usatysfakcjonowana. Potem pojechałam do Algierii i stałam się Algierką. Stało się coś fizycznego. Kiedy tylko postawiłam stopę w Algierii, poczułam się jak w łonie matki. A przynajmniej poczułam się tam lepiej niż w jakimkolwiek innym miejscu. Pytania o tożsamość stały się dla mnie obsesją, dlatego zdecydowałam się nakręcić ten film – bo uważam, że właściwym momentem wyrażenia siebie jest ten, kiedy popadamy w obsesję. Postać dziadka miała być kimś, kto jednoczy rodzinę, jest jej filarem, ale jednocześnie to osoba dręczona przez własną przeszłość.
