sala
Solaris
sala
Nostromo

Anioł zemsty (Angel)

Angel

Wydarzenie w cyklu:
Kraj, rok:
USA, 1983
Gatunek:
kryminał, akcja, niezamierzona komedia
Reżyseria:
Robert Vincent O'Neil
Scenariusz:
Robert Vincent O'Neil
Producent:
Adams Apple Film Company, Planet Productions, Angel Venture
Obsada:
Donna Wilkes, Dick Shawn, Rory Calhoun, Susan Tyrrell, John Diehl
Czas trwania:
94 min.
Wydarzenie archiwalne
Opis
ANIOŁ ZEMSTY
thriller, dramat / USA / 1983 / 1 h 34 min

Ona nie jest aniołem

"Anioł zemsty" to celuloidowa kwintesencja lat 80., kino klasy B w najlepszej postaci i lektura obowiązkowa dla miłośników filmowych thrillerów, których akcja rozgrywa się w obskurnych barach, w blasku neonów, na marginesie społeczeństwa.

Główną bohaterką "Anioła zemsty" jest Molly Stewart: nastolatka, która za dnia uchodzi za pilną uczennicę, a nocami, na szpilkach wysokości wieżowców, przemierza bulwary Los Angeles w poszukiwaniu klientów. Od 12-ego roku życia jest prostytutką, przyzwyczajoną do tego, by ze światem mierzyć się sama. Kiedy na ulicach zaczyna grasować bestialski morderca, Molly znajdzie się w niebezpieczeństwie. Wraz z grupą wyrzutków, którzy od lat stanowią jej najbliższą rodzinę, postanawia zastawić na maniaka pułapkę.

Film Roberta Vincenta O'Neila ma średnio oryginalną fabułę, ale wylewająca się z każdego kadru atmosfera dekadenckiego showbizu lat 80. sprawia, że "Anioł zemsty" wyróżnia się na tle innych, podobnych filmów z tamtej dekady. Przyjaciele Molly reprezentują dyskryminowane wówczas mniejszości, a wśród nich na szczególną uwagę zasługują dwie wspaniałe postaci: przebrzmiały gwiazdor westernów, który tęskni za spektakularną strzelaniną na ubitej ziemi oraz transseksualna Mae (w tej roli doskonały Dick Shawn, który do historii przeszedł kreacją LSD w "Producentach" Mela Brooksa). Na drugim planie koncertowo gra także kultowa aktorka Susan Tyrrell: jako niezbyt utalentowana malarka-lesbijka wprowadza do filmu nową jakość i wynosi go o kilka poziomów wyżej. Wprowadzenie do scenariusza tak wielu postaci reprezentujących mniejszości seksualne było w połowie lat 80. uznawane za ruch śmiały i rzadki. "Anioł zemsty" zdobył nawet w 1984 r. nagrodę publiczności na festiwalu San Francisco International Lesbian & Gay Film Festival.

"Anioł zemsty" to kino mocno campowe, czasami boleśnie melodramatyczne, wciągające jednak widza w migający neonami świat bez reszty. I to już od pierwszej sceny. Film dystrybuowała firma New Concorde, należąca do zwanego "papieżem złego kina" Rogera Cormana: producenta, który od lat 50. dał światu ponad pół tysiąca tytułów.
"Anioł zemsty" zrobił furorę w wypożyczalniach kaset VHS, co oczywiście zaowocowało kilkoma kontynuacjami. "Anioł zemsty II" i "Anioł zemsty III" trzymały poziom pierwszej części, choć Molly mierzyła się w nich z innymi problemami. Czwarta odsłona cyklu powstała już na potrzeby kablówki i niewiele ma wspólnego z duchem oryginału.

W każdym z rozdziałów historii Molly, w bohaterkę wcielała się inna aktorka. W oryginale Molly ma twarz 23-letniej w czasie realizacji zdjęć Donny Wilkes, która karierę przerwała na ponad dwie dekady niedługo po premierze "Anioła zemsty". Rolą Molly bez wątpienia jednak zapisała się w historii kina klasy B.

Główną bohaterką "Anioła zemsty" jest Molly Stewart: nastolatka, która za dnia uchodzi za pilną uczennicę, a nocami, na szpilkach wysokości wieżowców, przemierza bulwary Los Angeles w poszukiwaniu klientów. Od 12-ego roku życia jest prostytutką, przyzwyczajoną do tego, by ze światem mierzyć się sama. Kiedy na ulicach zaczyna grasować bestialski morderca, Molly znajdzie się w niebezpieczeństwie. Wraz z grupą wyrzutków, którzy od lat stanowią jej najbliższą rodzinę, postanawia zastawić na maniaka pułapkę. "Anioł zemsty" to kino mocno campowe, czasami boleśnie melodramatyczne, wciągające jednak widza w migający neonami świat bez reszty. I to już od pierwszej sceny. A wprowadzenie do scenariusza wielu postaci reprezentujących mniejszości seksualne było w połowie lat 80. uznawane za ruch śmiały i rzadki. "Anioł zemsty" zdobył nawet w 1984 r. nagrodę publiczności na festiwalu San Francisco International Lesbian & Gay Film Festival.

Czym są Najlepsze z Najgorszych?

To pokazy różnorodnego kina klasy B, od starych, amerykańskich filmów s-f z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.

Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych filmów w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widzów miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się ponad 150 seansów i wydarzeń w ramach przeglądu.

Więcej: www.najlepszeznajgorszych.pl
Zwiastun
Fotosy