Zbliża się premiera trzeciego sezonu kultowego serialu „Twin Peaks”. Z tej okazji pokazujemy zremasterowaną kopię filmu „Miasteczko Twin Peaks. Ogniu Krocz ze mną” z dodatkowymi, niepublikowanymi scenami oraz filmy: „Zagubiona autostrada”, „Głowa do wycierania”, „Człowiek słoń”  i dwa bloki krótkich metraży Davida Lyncha.

David Lynch

Jeden z najbardziej kontrowersyjnych, ale i najpopularniejszych twórców kina autorskiego na świecie. Urodzony na północy Stanów Zjednoczonych Lynch rozpoczął swoją karierę w 1967 roku jako malarz i właśnie na pensylwańskiej Akademii Sztuk Pięknych stworzył swój pierwszy krótki metraż – malarskie i eksperymentalne Sześciu mężczyzn, którym robi się niedobrze (do zobaczenia w I Bloku Krótkich Metraży). Brawurowy 4 minutowy film dał początek kolejnym projektom, realizowanym aż do połowy lat 70. (w tym Alfabet, Babcia i Kaleka, wszystkie do zobaczenia podczas przeglądu).

Seria eksperymentalnych shortów została zwieńczona filmem, który na dobre rozpoczął karierę Lyncha jako reżysera – czarno-biały horror Głowa do wycierania zrealizowany we współpracy z American Film Instutute w 1977 roku. Do dziś Eraserhead pozostaje synonimem wczesnego stylu Davida Lyncha – kina na wskroś surrealistycznego, łączącego czarny humor z makabrą i brzydotą, fabuła wypełniona dziwacznymi postaciami duszącymi się w dziwacznej atmosferze.

Już w trzy lata później reżyser zaskoczy wszystkich realizując film stricte hollywoodzki. Człowiek słoń jest opartym na głośnej powieści, zrobionym dla wielkiej wytwórni Paramount z gwiazdorską obsadą (Anthony Hopkins i nominowany do Oscara za rolę tytułową John Hurt) dramatem historyczny, w którym mimo wszystko wyraźnie widać rękę reżysera. Sukces filmu opowiadający historię XIX wiecznego londyńskiego lekarza, który decyduje się wyciągnąć pomocną dłoń do dotkniętego zniekształcającą ciało chorobą mężczyzny zaskoczył chyba nawet samego, 34-letniego wówczas, reżysera. 8 nominacji do Oscara i statuetka BAFTY za najlepszy film dały Lynchowi de facto możliwość realizacji dowolnego projektu. Efektem tego stała się – odziedziczona po części po Alejandro Jodorowskim – Diuna z 1984 roku. Zrealizowane za 40 milionów dolarów, wyprodukowane przez samego Dino De Laurentiisa widowisko science-fiction jest uważane za najmniej lychowski z filmów reżysera, a przy okazji jest też najsłabiej ocenianym.

Fiasko drugiego projektu realizowanego w Hollywood spowodowało, że Lynch powrócił do kina autorskiego. Wtedy właśnie, od zaprezentowanego w 1986 roku Blue Velvet, rozpoczął się najważniejszy okres w jego twórczości. Tematyka tego filmu przewija się w gruncie rzeczy przez jego dzieła aż do lat dwutysięcznych. Blue Velvet, Twin Peaks, Dzikość serca, Zagubioną autostradę oraz Mulholland Drive łączą m.in. inteligentna gra kolorami, częste odwołania do ludzkiej podświadomości, marzeń i fobii oraz przenikanie się rzeczywistości jawy i snu, demaskowanie amerykańskich przedmieść i prowincji, wielopłaszczyznowa i niekonwencjonalna fabuła, wyraziste postaci. Świetnie przyjęte kryminalne Blue Velvet z Isabellą Rossellini, Kyle’m MacLachlanem i Laurą Dern było powodem dla którego stacja ABC zdecydowała się zaufać Lynchowi i scenarzyście Markowi Frostowi przy realizacji Miasteczka Twin Peaks. Odsłaniający brutalną, rozpustną i patologiczną rzeczywistość amerykańskiej prowincji, skrytą za idylliczną fasadą leśnego kurortu, serial aż do początków telewizji kablowej był uważany za największe osiągnięcie małego ekranu w USA. Przez pierwszy i połowę drugiego sezonu serial skupiał uwagę milionów telewidzów i premiera każdego odcinka stawała się wydarzeniem. Kiedy w połowie drugiego sezonu Lynch porzucił konwencję kryminalną na rzecz onirycznego horroru pełnego niedopowiedzeń i zagadek serial zaczął tracić widzów, a ABC zakończyło projekt na drugim sezonie. W 1992 roku reżyserowi udało się nakręcić swoisty sequel/prequel pt. Ogniu krocz za mną. Zaś kiedy serial, wszystkie jego postaci i mitologia, muzyka Angelo Badalamentiego, charakterystyczne wnętrza i klimat potwierdzały swój kultowy status, a rzesze twórców filmowych i telewizyjnych uznawały go za jedną z głównych inspiracji stacja Showtime, w równo 25 lat po premierze Ogniu krocz za mną, dała Lynchowi i Frostowi zielone światło na realizację pełnoprawnej kontynuacji serialu.