Dzisiaj
Poniedziałek
Jutro
Wtorek
25.04
Środa
26.04
Czwartek
27.04
Piątek
28.04
Sobota
29.04
Niedziela
30.04
Poniedziałek
01.05
Wtorek
02.05
Środa
03.05
Czwartek
04.05
Piątek
05.05
Sobota
06.05
Niedziela
07.05
Poniedziałek
08.05
Wtorek
09.05
Środa
10.05
Czwartek
11.05
Piątek
14.05
Poniedziałek
15.05
Wtorek
16.05
Środa
17.05
Czwartek
18.05
Piątek
19.05
Sobota
21.05
Poniedziałek
22.05
Wtorek
24.05
Czwartek
28.05
Poniedziałek
29.05
Wtorek
12.06
Wtorek
14.06
Czwartek
15.06
Piątek
26.06
Wtorek
sala
Solaris
18:00
Bilet
Ostatnie tango w Paryżu
Skandaliści/Krytycy
reż.
Bernardo Bertolucci
Francja, Włochy, 1972
20:30
Bilet
LGBT 2018 Fuck You Jessica Blair
9. LGBT Film Festival 2018
reż.
Karni Haneman
Izrael, 2017
19:00
Bilet
Dziennik z podróży + spotkanie z Tadeuszem Rolke i Michałem Gonickim
Człowiek NON FICTION
reż.
Piotr Stasik
Polska, 2013
18:00
Bilet
Nóż w wodzie (Lekcje filmowe)
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
reż.
Roman Polański
Polska, 1961
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
19:00
Bilet
Ostatni w Aleppo
Człowiek NON FICTION
reż.
Feras Fayyad, Søren Steen Jespersen
Dania, 2017
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
19:00
Bilet
Komunia + spotkanie z reżyserką Anną Zamecką
Człowiek NON FICTION
reż.
Anna Zamecka
Polska, 2016
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
18:00
Bilet
Przy starym gramofonie – spotkanie 3 + film Kocham wszystkie kobiety
Przy starym gramofonie
reż.
Karel Lamac
Niemcy, 1935
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
sala
Nostromo
19:30
Bilet
Persona
Więcej niż Bergman – w 100. rocznicę urodzin reżysera
reż.
Ingmar Bergman
Szwecja, 1966
18:55
Bilet
Kopciuszek [opera]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
reż.
Laurent Pelly
USA, 2018
20:00
Bilet
Makbet [transmisja na żywo]
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
reż.
Rufus Norris
W. Brytania, 2018
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
18:00
Bilet
Così fan tutte | Tak czynią wszystkie
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
reż.
Phelim McDermott
USA, 2018
18:00
Bilet
Yerma
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
reż.
Simon Stone
W.Brytania, 2017
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
18:00
Bilet
Kotka na gorącym blaszanym dachu
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
reż.
Benedict Andrews
W.Brytania, 2018
UPS...
W wybranym dniu brak seansów w tej sali.
Wieczór poświęcony pamięci Danuty Szaflarskiej – pokaz dokumentu „Inny świat”
Kraj, rok:
Polska, 2013
Gatunek:
dokumentalny/biograficzny
Reżyseria:
Dorota Kędzierzawska
Producent:
Kid Film, Narodowy Instytut Audiowizualny, TVP Kultura
Czas trwania:
97 min.
Wydarzenie archiwalne
Opis
19 lutego 2017 r. w wieku 102 lat zmarła Danuta Szaflarska, aktorka teatralna i filmowa.
Urodziła się w 1915 r. we wsi Kosarzyska koło Piwnicznej. w 1939 r. ukończyła Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej (PIST) Aleksandra Zelwerowicza. Zaraz po studiach rozpoczęła karierę artystyczną w Teatrze na Pohulance w Wilnie (1939-41). Po agresji niemieckiej na ZSRR w 1941 r. powróciła z Wilna do Warszawy. Związała się z Teatrem Podziemnym Delegatury Rządu RP na Kraj. Placówką kierowali Leon Schiller i Edmund Wierciński. Próby odbywały się m.in. w mieszkaniu Teresy Roszkowskiej na Saskiej Kępie. Następnie weszła w skład Teatru Frontowego (1943) utworzonego pod auspicjami Biura Informacji i Propagandy (BIP) Komendy Głównej AK. Wybuch powstania zastał ją z małą córeczką, matką i mężem Janem Ekierem w mieszkaniu znajomych przy ul. Polnej. Pierwszej nocy brała udział w budowie barykady. Następnego dnia teren ten zajęli Niemcy, Szaflarskiej z rodziną udało się uciec. Podczas powstania była związana z Komendą Główną AK jako łączniczka (adiutantka) Jana Ciecierskiego ps. "Rosień".
Po wojnie Szaflarska występowała w Starym Teatrze w Krakowie (1945-46), a następnie w Łodzi w Teatrze Kameralnym (1946-49). W 1949 r. po likwidacji Teatru Kameralnego wraz z zespołem Erwina Axera przeniosła się do Warszawy. Tutaj kolejno występowała w Teatrze Współczesnym (do 1957), potem w Teatrze Narodowym, a od 1966 r. do emerytury, na którą "oficjalnie przeszła" w 1985 r., występowała w Teatrze Dramatycznym. Szaflarska gościnnie przez następne lata występowała na scenach wielu warszawskich teatrów. Tuż po wojnie zadebiutowała na ekranie w "Zakazanych piosenkach" Leonarda Buczkowskiego (1946). Ogromną popularność, jaką przyniósł ten film, podbiła wkrótce rolą Krystyny Tokarskiej w "Skarbie" tego samego reżysera (1948).
Szaflarska szczególnie ceniła sobie współpracę z Dorotą Kędzierzawską. Zagrała w jej trzech filmach: Wiedźmę w filmie "Diabły, diabły" (1991) i Jędzę w filmie "Nic" (1998) oraz rolę Anieli w "Pora umierać" z 2007 r., za którą otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu w Gdyni oraz Polską Nagrodę Filmową - Orła. Rok później aktorka zagrała w komedii Juliusza Machulskiego "Ile waży koń trojański?" i w filmie "Jeszcze nie wieczór" (2008) Jacka Bławuta. Rok później można było oglądać ją w "Janosiku. Prawdziwej historii" (2009) Agnieszki Holland i Katarzyny Adamik. Zagrała także m.in. w "Pokłosiu" (2012) w reż. Władysława Pasikowskiego. Od maja 2010 r. Szaflarska należała do zespołu TR Warszawa. Wystąpiła tam w wystawionej przez reżysera Grzegorza Jarzynę sztuce Doroty Masłowskiej "Między nami dobrze jest" (2009) w roli Osowiałej Staruszki Na Wózku Inwalidzkim, za którą otrzymała m.in. ufundowaną przez ZASP Nagrodę im. Jacka Woszczerowicza. Jarzyna podjął się też przeniesienia sztuki Masłowskiej na ekran. Film "Między nami dobrze jest" powstał w 2014 r. Szaflarska, która w jednej z rozmów podkreśliła, że teatr jest dla niej chorobą nieuleczalną - "jest jak narkotyk" - oficjalnie zakończyła swoją karierę w listopadzie 2016 r. w związku z pogarszającym się stanem zdrowia.
(PAP, www.tvn24.pl)
Podczas wspomnieniowego wieczoru poświęconego pamięci zmarłej aktorki przypomnimy dokument jej poświęcony - "Inny świat" Doroty Kędzierzawskiej.
"Inny świat" to kameralna opowieść o świecie, którego już nie ma. Danuta Szaflarska – wybitna polska aktorka filmowa i teatralna – jest narratorką i przewodnikiem po historii i kulturze, które ukształtowały ją jako człowieka. Oszczędna forma, zdjęcia Arthura Reinharta utrzymane głównie w czarno-białej poetyce, przeplatane archiwaliami ze zbiorów aktorki, a także kadrami z "Zakazanych piosenek", "Skarbu", "Pożegnania z Marią" czy "Pora umierać", tworzą ramę dla pełnej dygresji, wspomnień i poczucia humoru opowieści, którą dzieli się bohaterka. W nieco ponad półtoragodzinnym filmie początkowe wycofanie i rezerwę z czasem zastępują coraz bardziej osobiste refleksje i zaangażowanie.
Danuta Szaflarska znana jest ze swojej skromności i niechęci do osobistych wyznań. W filmie "Inny świat" zaprasza widza do wysłuchania opowieści o ocalającej roli śmiechu, etosie aktora, o czasach okupacji, ekstremalnych przeżyciach w czasie wojny, o wolności i odwadze. Zamykające film wyznanie: „Nie trzeba grać, trzeba być” stanowi doskonałe określenie jej drogi nie tylko aktorskiej, ale i ludzkiej.
Urodziła się w 1915 r. we wsi Kosarzyska koło Piwnicznej. w 1939 r. ukończyła Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej (PIST) Aleksandra Zelwerowicza. Zaraz po studiach rozpoczęła karierę artystyczną w Teatrze na Pohulance w Wilnie (1939-41). Po agresji niemieckiej na ZSRR w 1941 r. powróciła z Wilna do Warszawy. Związała się z Teatrem Podziemnym Delegatury Rządu RP na Kraj. Placówką kierowali Leon Schiller i Edmund Wierciński. Próby odbywały się m.in. w mieszkaniu Teresy Roszkowskiej na Saskiej Kępie. Następnie weszła w skład Teatru Frontowego (1943) utworzonego pod auspicjami Biura Informacji i Propagandy (BIP) Komendy Głównej AK. Wybuch powstania zastał ją z małą córeczką, matką i mężem Janem Ekierem w mieszkaniu znajomych przy ul. Polnej. Pierwszej nocy brała udział w budowie barykady. Następnego dnia teren ten zajęli Niemcy, Szaflarskiej z rodziną udało się uciec. Podczas powstania była związana z Komendą Główną AK jako łączniczka (adiutantka) Jana Ciecierskiego ps. "Rosień".
Po wojnie Szaflarska występowała w Starym Teatrze w Krakowie (1945-46), a następnie w Łodzi w Teatrze Kameralnym (1946-49). W 1949 r. po likwidacji Teatru Kameralnego wraz z zespołem Erwina Axera przeniosła się do Warszawy. Tutaj kolejno występowała w Teatrze Współczesnym (do 1957), potem w Teatrze Narodowym, a od 1966 r. do emerytury, na którą "oficjalnie przeszła" w 1985 r., występowała w Teatrze Dramatycznym. Szaflarska gościnnie przez następne lata występowała na scenach wielu warszawskich teatrów. Tuż po wojnie zadebiutowała na ekranie w "Zakazanych piosenkach" Leonarda Buczkowskiego (1946). Ogromną popularność, jaką przyniósł ten film, podbiła wkrótce rolą Krystyny Tokarskiej w "Skarbie" tego samego reżysera (1948).
Szaflarska szczególnie ceniła sobie współpracę z Dorotą Kędzierzawską. Zagrała w jej trzech filmach: Wiedźmę w filmie "Diabły, diabły" (1991) i Jędzę w filmie "Nic" (1998) oraz rolę Anieli w "Pora umierać" z 2007 r., za którą otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu w Gdyni oraz Polską Nagrodę Filmową - Orła. Rok później aktorka zagrała w komedii Juliusza Machulskiego "Ile waży koń trojański?" i w filmie "Jeszcze nie wieczór" (2008) Jacka Bławuta. Rok później można było oglądać ją w "Janosiku. Prawdziwej historii" (2009) Agnieszki Holland i Katarzyny Adamik. Zagrała także m.in. w "Pokłosiu" (2012) w reż. Władysława Pasikowskiego. Od maja 2010 r. Szaflarska należała do zespołu TR Warszawa. Wystąpiła tam w wystawionej przez reżysera Grzegorza Jarzynę sztuce Doroty Masłowskiej "Między nami dobrze jest" (2009) w roli Osowiałej Staruszki Na Wózku Inwalidzkim, za którą otrzymała m.in. ufundowaną przez ZASP Nagrodę im. Jacka Woszczerowicza. Jarzyna podjął się też przeniesienia sztuki Masłowskiej na ekran. Film "Między nami dobrze jest" powstał w 2014 r. Szaflarska, która w jednej z rozmów podkreśliła, że teatr jest dla niej chorobą nieuleczalną - "jest jak narkotyk" - oficjalnie zakończyła swoją karierę w listopadzie 2016 r. w związku z pogarszającym się stanem zdrowia.
(PAP, www.tvn24.pl)
Podczas wspomnieniowego wieczoru poświęconego pamięci zmarłej aktorki przypomnimy dokument jej poświęcony - "Inny świat" Doroty Kędzierzawskiej.
"Inny świat" to kameralna opowieść o świecie, którego już nie ma. Danuta Szaflarska – wybitna polska aktorka filmowa i teatralna – jest narratorką i przewodnikiem po historii i kulturze, które ukształtowały ją jako człowieka. Oszczędna forma, zdjęcia Arthura Reinharta utrzymane głównie w czarno-białej poetyce, przeplatane archiwaliami ze zbiorów aktorki, a także kadrami z "Zakazanych piosenek", "Skarbu", "Pożegnania z Marią" czy "Pora umierać", tworzą ramę dla pełnej dygresji, wspomnień i poczucia humoru opowieści, którą dzieli się bohaterka. W nieco ponad półtoragodzinnym filmie początkowe wycofanie i rezerwę z czasem zastępują coraz bardziej osobiste refleksje i zaangażowanie.
Danuta Szaflarska znana jest ze swojej skromności i niechęci do osobistych wyznań. W filmie "Inny świat" zaprasza widza do wysłuchania opowieści o ocalającej roli śmiechu, etosie aktora, o czasach okupacji, ekstremalnych przeżyciach w czasie wojny, o wolności i odwadze. Zamykające film wyznanie: „Nie trzeba grać, trzeba być” stanowi doskonałe określenie jej drogi nie tylko aktorskiej, ale i ludzkiej.
Zwiastun
Fotosy
