RETRANSMISJA SPEKTAKLU: Wszyscy moi synowie
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
POKAZ SPECJALNY FILMU 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy połączony ze SPOTKANIEM z Grzegorzem Głuszakiem
Pora dla seniora: Włoskie wakacje
Pora Dla Seniora
Gracz [Lekcje Filmowe]
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
Lekcje filmowe: Głowa do wycierania
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
RETRANSMISJA SPEKTAKLU: Bank Braci Lehman
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
PAMIĘCI PIOTRA SZULKINA: Ubu król
Ubu król
Swobodna i autorska wizja sztuki Alfreda Jarry’ego. Sam reżyser nazwał ją „ Bajką anarchiczną”. Tytułowy Ubu w krwawy sposób przejmuje władzę w państwie z hasłami wolności demokracji na sztandarach. Jego rządy podporządkowane są jednak tylko jednemu celowi – nabiciu własnej kiesy. Wprowadzane reformy są absurdalne, obywatele biednieją, zaś skarb państwa okazuje się pusty. Ubu, otoczony pochlebcami, wzmaga terror.
............................................................................................................
Piotr Szulkin zmarł 3 sierpnia w wieku 68 lat. Był jednym z najoryginalniejszych twórców filmowych. Reżyser, scenarzysta ale także pisarz, malarz, z kilkoma epizodami aktorskimi. Wieloletni pedagog .
W swym 68 letnim życiu zrealizował tylko 6 filmów kinowych ale większość z nich trafiła do kanonu rodzimej kinematografii. Był twórcą „ osobnym” , ze swoją własną wizją świata i indywidualnym podejściem do materii filmowej. Artystą uczulonym na patologie rzeczywistości. Trafnie ją opisywał jednocześnie stawiając diagnozy przyszłości naszego kraju, świata i całej cywilizacji. Jego wizje przyszłości były i nadal są dalekie od sztampowości hollywoodzkiego science- fiction. Temu gatunkowi, którego był nielicznym polskim wyznawcą stanowczo nadawał rys intelektualny rezygnując z efekciarstwa i widowiskowości.
Jego indywidualizm i klarowność poglądów w czasach PRL-u była odbierana jako krytyka autorytaryzmu i antydemokratycznej polityki ale co ciekawe z wieloma przeszkodami spotykał się w swoich artystycznych działaniach już po 1989 roku. Rozważanie definicji człowieczeństwa i egzystencji stały się punktem wyjścia i dojścia w jego twórczych poszukiwaniach. Sam traktował l siebie jako ucznia i wielbiciela Jarry’ego, Mrożka, Vonneguta ale i Korczaka.
