„OSTATNIA RODZINA”, debiut fabularny katowiczanina, Jana P. Matuszyńskiego, to rozgrywająca się na przestrzeni 28 lat warszawska saga słynnej rodziny Beksińskich. W legendarne postaci Zdzisława i Tomka wcielili się Andrzej Seweryn i Dawid Ogrodnik. Towarzyszą im Aleksandra Konieczna jako Zofia Beksińska oraz Andrzej Chyra w roli marszanda Piotra Dmochowskiego. Andrzej Seweryn – za rolę Zdzisława Beksińskiego – otrzymał nagrodę dla Najlepszego Aktora na 69. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno 2016.

Zdzisław Beksiński to jeden z najbardziej charakterystycznych polskich malarzy XX wieku, słynący z niezwykłej osobowości, poczucia humoru oraz rejestrowania niemal każdego fragmentu swojego życia i otoczenia za pomocą coraz nowszych technologii audio i wideo. Z kolei Tomasz Beksiński był kultowym dziennikarzem muzycznym i tłumaczem filmowym, mającym duży wpływ na rozwój popkultury w Polsce, m.in. poprzez promowanie takich zespołów jak Marillion, Ultravox czy King Crimson oraz tłumaczenie filmów o Jamesie Bondzie czy cyklu Monty Pythona.

…Akcja filmu zaczyna się w 1977 roku, gdy Tomek Beksiński wprowadza się do swojego mieszkania. Jego rodzice mieszkają tuż obok, na tym samym osiedlu, przez co ich kontakty pozostają bardzo intensywne. Nadwrażliwa i niepokojąca osobowość Tomka powoduje, że matka – Zofia, wciąż martwi się o syna. W tym samym czasie Zdzisław Beksiński próbuje całkowicie poświęcić się sztuce. Po pierwszej nieudanej próbie samobójczej Tomka, Zdzisław i Zofia muszą podjąć walkę nie tylko o syna, ale także o przywrócenie kontroli nad swoim życiem. Gdy Zdzisław podpisuje umowę z mieszkającym we Francji marszandem Piotrem Dmochowskim, a Tomek rozpoczyna pracę w Polskim Radiu, wydaje się, że rodzina najgorsze kłopoty ma już za sobą. Jednak seria dziwnych, być może naznaczonych fatum wydarzeń, dopiero nadejdzie…

EKSPLIKACJA REŻYSERSKA

„Ostatnia Rodzina” to film o Zdzisławie Beksińskim i jego rodzinie. Historia opowiedziana na przestrzeni 28 lat jest skupiona na warszawskim okresie życia malarza (1977-2005). Głównymi bohaterami są, prócz Zdzisława, jego syn – Tomek, żona Zdzisława – Zofia oraz Matka i Teściowa Beksińskiego. Wszyscy oprócz Tomka zmarli w tym samym mieszkaniu. Tomek popełnił samobójstwo, dwa bloki dalej, na tym samym osiedlu. Każda śmierć była inna, przy każdej z nich gdzieś w pobliżu był Zdzisław Beksiński.

To z pewnością opowieść o rodzinie, ale też o godzeniu się ze śmiercią, która krąży wokół tej rodziny. To także opowieść o sztuce i cieniu, jaki rzuca na inne sfery życia, w tym na najbliższych artysty.

Długo szukałem odpowiedniego scenariusza na swój debiut fabularny. Do tematu Beksińskich zabierałem się wcześniej wielokrotnie, jednak dopiero tekst Roberta Bolesto okazał się tym, który może być podstawą świetnego materiału (…).

MEDIA O FILMIE

Bardzo prawdopodobny kandydat do wielu nagród festiwalowych. Niesamowita praca kamery i bezbłędne spojrzenie na detale epoki. Variety, Jay Weissberg

Niezwykła interpretacja postaci Zdzisława Beksińskiego dokonana przez Andrzeja Seweryna jest największą siłą tego filmu, który udowadnia że polskie kino ożyło.
Le Monde, Thomas Sotinel

Może stać się nie tylko najważniejszym obrazem 2016 roku, ale pierwszym tak dobrym, pełnym i przejmującym polskim filmem o artyście. Przeszywające kino. „Namalowane” w najlepszym stylu. Film wielkich, aktorskich kreacji. Onet.pl, Maciej Kędziak