Ta strona korzysta z plików cookie, abyśmy mogli zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o plikach cookie są przechowywane w Twojej przeglądarce i wykonują takie funkcje, jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje strony internetowej są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
Rodzina w kinie: Chłopiec i czapla [obowiązują zapisy na warsztaty]
RODZINA W KINIE
Rodzina w kinie: Szkoła magicznych zwierząt. Tajemnica szkolnego podwórka [obowiązują zapisy na warsztaty]
RODZINA W KINIE
2024. ROK Z KINEM AZJI: Dom latających sztyletów
2024. ROK Z KINEM AZJI
Pokaz przedpremierowy: Szkoła magicznych zwierząt. Tajemnica szkolnego podwórka
Wydarzenia specjalne
Filmowe popołudnie dla dzieci: Reksiowa wiosna [kącik czytelniczy]
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI
LEKCJE FILMOWE: Za garść dolarów
LEKCJE FILMOWE, czyli jak czytać kino
PRZEDPREMIERA: Perfect Days
2024. ROK Z KINEM AZJI
JachtFilm 2024. KARNET
JachtFilm
JachtFilm 2024. Dzień 1 – 6.04
JachtFilm
Filmowe popołudnie dla dzieci: Zabawy Bolka i Lolka
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI
JachtFilm 2024. Dzień 2 – 7.04
JachtFilm
Madame Butterfly [Operowe Lato 2018]
„Madame Butterfly”
Giacomo Puccini
Madame Butterfly
Tragedia japońska w trzech aktach (1904)
Libretto: Luigi Illica i Giuseppe Giacosa
Premiera niniejszej inscenizacji The Metropolitan Opera: 25 września 2006
Transmisja przedstawienia na żywo: 2 kwietnia 2016
dyrygent: Karel Mark Chichon
reżyseria: Anthony Minghella
przekaz reżyserii i choreografia: Carolyn Choa
scenografia: Michael Levine
kostiumy: Han Feng
światło: Peter Mumford
lalki: Blind Summit Theatre
w rolach głównych: Kristine Opolais, Maria Zifchak, Roberto Alagna, Dwayne Croft
Zapierająca dech w piersiach produkcja Anthony’ego Minghelli (reżyser m.in. „Angielskiego pacjenta” i „Wzgórza nadziei”) budzi nieodmiennie zachwyt publiczności od premiery w 2006 roku. W roli tytułowej jedna z czołowych wykonawczyń Butterfly – sporanistka Kristine Opolais. Tenor Roberto Alagna śpiewa partię Pinkertona, oficera marynarki wojennej, który łamie serce bohaterki.
Słynny operowy wyciskacz łez w nawiązującej do japońskiej tradycji teatralnej inscenizacji Anthony’ego Minghelli. Opowieść o młodziutkiej gejszy Cio-Cio-San, która naiwnie wierzy, że amerykański marynarz zawarł z nią małżeństwo z miłości i uczyni z niej prawdziwą amerykańską żonę, zmoczyła już miliony chusteczek na całym świecie. Pracując nad partyturą, Puccini przestudiował kulturę i muzykę Japonii, nie poprzestając na zwykłej stylizacji. Wplótł do kompozycji m.in. dziecięce piosenki towarzyszące zabawom w piłkę i muzykę towarzyszącą tradycyjnie świętu kwitnących wiśni.
W tytułową postać tragedii wcieli się Kristine Opolais, której heroiczną postawę dobrze pamiętają widzowie transmisji „Cyganerii” dwa sezony temu (sezon 2013-14). Po zaśpiewaniu wieczorem wyczerpującej partii Cio-Cio-San zgodziła się zastąpić chorą koleżankę i wystąpić kilka godzin później – w transmitowanym spektaklu popołudniowym – jako Mimì.