13. GRAND OFF – Najlepsze Niezależne Krótkie Filmy Świata: Blok 1
POKAZY FILMÓW KRÓTKOMETRAŻOWYCH
FILMOWE POPOŁUDNIE DLA DZIECI: Kot, który zawsze chadzał własnymi drogami
FILMOWE POPOŁUDNIA DLA DZIECI
RODZINA W KINIE: Czworo dzieci i Coś
RODZINA W KINIE
13. GRAND OFF – Najlepsze Niezależne Krótkie Filmy Świata: Blok 2
POKAZY FILMÓW KRÓTKOMETRAŻOWYCH
Halloween: Ambasada + Final Girls: Zdjęcia Ginger
Klub Filmowy Ambasada
Europejski Dzień Kina Artystycznego: Niewinni czarodzieje
Europejski Dzień Kina Artystycznego
11 listopada GRAMY PO POLSKU | POKAZ FILMU „Ada, to nie wypada”
Paris, Texas
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
Trubadur [sezon 2020-21]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Kino dla ducha: Jutro czeka nas długi dzień
Kino dla ducha
Lato 1993
Summer 1993 / Estiu 1993
{{.MFF Berlinale 2017 - najlepszy debiut, najlepszy film sekcji Generation Kplus.}}
"Lato 1993" to czarująca i niebanalna podróż w czasie. Film, który doceniła publiczność na całym świecie, w idealnych proporcjach wzrusza i bawi. Carla Simón, wyróżniona Kryształowym Niedźwiedziem na Berlinale, z wyczuciem portretuje proces przeżywania starty i ekscytację towarzyszącą budowie nowej rodziny. Jej film łączy w sobie ciepło i błogość z intensywnymi emocjami czasu dorastania. Lato 1993 to film, który udowadnia, że szczęście można znaleźć wszędzie – wystarczy się rozejrzeć.
{{.Hiszpański kandydat do Oscara 2018.}}
"Ten obsypany nagrodami film to prawdziwa perełka." (Aleksandra Lipczak, "Przekrój")
"Lato 1993 roku to czas trudnych zmian. Sześcioletnia Frida ma zamieszkać ze swoim wujkiem i jego rodziną na hiszpańskiej prowincji. Nie jest to jednak wakacyjny wyjazd. Dziewczynka straciła oboje rodziców - mama niedawno zmarła po długiej chorobie - i musi nauczyć się żyć z nowymi opiekunami. Pierwszy film pełnometrażowy Carli Simón oparty jest częściowo na jej dziecięcych doświadczeniach. Unikając sentymentalizmu, katalońska reżyserka rysuje złożony portret emocjonalny dziecka, które mierzy się z falą sprzecznych uczuć - gniewem, zazdrością, ale i rodzącym się poczuciem przywiązania. Z wyczuciem ukazuje proces przeżywania straty, skupiając się nie na dramatycznych wydarzeniach, lecz obserwacji pozornie prozaicznej codzienności. Pomaga jej w tym charyzmatyczna, nad wiek dojrzała odtwórczyni głównej roli Laia Artigas. Ten poruszający film o cierpkim smaku dzieciństwa ciepło przyjęto na festiwalach na całym świecie. W Berlinie otrzymał nagrodę dla najlepszego debiutu." (Mariusz Mikliński, e-katalog 17. MFF Nowe Horyzonty)
{{.Nominacja do Europejskiej nagrody Filmowej.}}
Dystrybucja w Polsce: Stowarzyszenie Nowe Horyzonty
