Kim Jee-Woon jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych koreańskich reżyserów. Uznanie na świecie zdobył dzięki nowatorskiemu podejściu do kina gatunkowego. Jego najnowsza „GRA CIENI” była południowokoreańskim kandydatem do Oscara 2017.

…Lata 20-te XX wieku, Korea znajduje się pod japońską okupacją. Lee Jung-chool, były członek koreańskiego ruchu oporu, a teraz oficer japońskiej policji, otrzymuje specjalną misję zinfiltrowania ruchu walczącego o niepodległość Korei. Policjant poznaje się z Kim Woo-Jinem, handlarzem dziełami sztuki, który w rzeczywistości jest lokalnym przywódcą ruchu oporu. Choć obaj mężczyźni znają swoją prawdziwą tożsamość i intencje, podejmują ryzykowną grę. Gdy członkowie ruch oporu wyruszają do Szanghaju, żeby zdobyć materiały wybuchowe, które mają zamiar podłożyć w siedzibie japońskiego rządu w Seulu, Lee Jung-Chool i japoński oficer Hashimoto wyruszają za nimi w pościg. Nagle okazuje się, że informację o planowanych działaniach wyciekają z obu stron, ale nikt nie ma pojęcia kim są informatorzy...

EKSPLIKACJA REŻYSERSKA:

Wszystko zaczęło się od zauroczenia filmami szpiegowskimi. Jestem zafascynowany postaciami szpiegów i podwójnych agentów, którzy otoczeni przez wrogów, ze swoją podwójną tożsamością, muszą ciągle grać. Jest bardzo wiele filmowych arcydzieł, które pokazują Zachód podczas Zimnej Wojny. Zdałem sobie sprawę z faktu, że Korea, której historia współczesna nie jest wcale mniej dramatyczna niż krajów zachodnich, może posłużyć jako pretekst do stworzenia filmu szpiegowskiego. GRA CIENI jest ekranizacją prawdziwej historii. W 1923 roku japoński policjant Hwan Ok podłożył ładunki wybuchowe w głównej kwaterze japońskiej policji. Był to jeden z najważniejszych momentów w koreańskiej walce o niepodległość. Używając elementów charakterystycznych dla kina szpiegowskiego, chciałem pokazać skrytą nienawiść oraz porozumienie, które stały za operacją przetransportowania materiałów wybuchowych z Szanghaju do Seulu oraz wysiłek Koreańczyków w japońskiej policji, żeby temu zapobiec.

Chciałem przedstawić obraz ludzi balansujących na linie pomiędzy wsparciem ruchu oporu, a konsekwencjami opowiedzenia się po jednej ze stron. Próbowałem uchwycić zarówno atmosferę tamtych czasów jak i sposób, w jaki te wydarzenia odbiły się na życiu ludzi. (…) Moim celem było przenieść na film emocje, które poczułem dowiadując się o losach tych, którzy walczyli o niepodległość, ducha tych, którzy utracili swój kraj. Mam nadzieję, że widzom spodoba się ta historia.

GŁOSY PRASY

Zachwycający. Działy techniczne są doskonałe pod każdym względem. Scenografia jest ambitna i niesamowicie przyjemna, szczególnie w scenie, która dzieje się w pociągu. Aktorzy Song Kang-ho and Gong Yoo dają swoim postaciom dostojność oraz wielką siłę. Fionnuala Halligan Screen Daily

Podobnie jak w „Ujrzałem diabła”, scenariusz to gra w kotka i myszkę, gdzie widz nie może przewidzieć tego, co się wydarzy. Ignatiy Vishnevetsky The A.V. Club