POKAZ SPECJALNY Zabij to i wyjedź z tego miasta + spotkanie z Mariuszem Wilczyńskim
Filmowe popołudnie dla dzieci: „Kochane zwierzaki”
FILMOWE POPOŁUDNIA DLA DZIECI
Paris, Texas
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
Klub Filmowy Ambasada: Amator
Klub Filmowy Ambasada
Pora dla Seniora – xABo: Ksiądz Boniecki
Pora Dla Seniora
Madame Butterfly [sezon 2020-21]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Gdzie jesteś Bernadette?
Where'd You Go, Bernadette
Bernadette Fox (Blanchett) ma kochającego, choć zapracowanego męża (Billy Crudup) oraz wspaniałą córkę, piętnastoletnią Bee (Emma Nelson), dla której jest najlepszą przyjaciółką. Uważana w kręgach designu za genialną rewolucjonistkę w dziedzinie architektury, Bernadette jest kobietą ekscentryczną, nieunikającą konfliktów z otoczeniem. Pewnego deszczowego dnia znika w dziwnych okolicznościach. Bee, która postanawia za wszelką cenę ją odnaleźć, stopniowo odkrywa zaskakujące fakty z życia Bernadette...
Pełna humoru satyra na współczesną rodzinę i amerykańskie kręgi artystyczno-biznesowe, bawi i wzrusza od pierwszej do ostatniej minuty. Scenariusz bazuje na bestsellerze, lecz film finansowany był przez niezależnego producenta, Annapurna Pictures. No i udało się pozyskać tak znane, a przy tym świetne aktorki, jak Cate Blanchett i Kristen Wiig. Reżyser słynie z przywiązywania wielkiej wagi do dialogów i do pracy z aktorami, a Blanchett to laureatka dwóch Oscarów (w 2005 za rolę drugoplanową i w 2014 za pierwszoplanową).
Maria Semple (ur. 1964), ceniona powieściopisarka, scenarzystka i producentka telewizyjna, która pracowała przy tak znanych serialach jak „Beverly Hills 90210”, „Bogaci bankruci”, „A teraz Susan” czy „Szaleję za tobą”. Maria Semple napisała trzy powieści: „This One is Mine” (2006), „Today Will Be Different” („Dziś będzie inaczej”, W.A.B. 2018) oraz najbardziej z nich popularną „Where'd You Go, Bernadette” (2012), w Polsce wydaną pod tytułem „Gdzie jesteś, Bernadette?” (Media Rodzina 2014). Powieść spędziła rok na liście bestsellerów „New York Timesa” i została bardzo ciepło przyjęta przez krytykę. Podkreślano niezwykle zręczne połączenie ironicznego poczucia humoru, psychologiczną przenikliwość w kreśleniu barwnych postaci i nieco dziwacznych sytuacji oraz umiejętność budzenia wzruszeń bez popadania w naiwny sentymentalizm. Pisano o niewymuszonej błyskotliwości i umiejętności przykuwania uwagi czytelnika bez uciekania się do emocjonalnego szantażu.
