Dziennik z podróży + spotkanie z Tadeuszem Rolke i Michałem Gonickim
Człowiek NON FICTION
Nóż w wodzie (Lekcje filmowe)
LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…
Ostatni w Aleppo
Człowiek NON FICTION
Komunia + spotkanie z reżyserką Anną Zamecką
Człowiek NON FICTION
Przy starym gramofonie – spotkanie 3 + film Kocham wszystkie kobiety
Przy starym gramofonie
Persona
Więcej niż Bergman – w 100. rocznicę urodzin reżysera
Kopciuszek [opera]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Makbet [transmisja na żywo]
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
Così fan tutte | Tak czynią wszystkie
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Yerma
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
Kotka na gorącym blaszanym dachu
Spektakl – Transmisje z National Theatre w Londynie
Caravaggio
Caravaggio
Film, w którym Derek Jarman odkrył Tildę Swinton oraz Seana Beana. Dla obojga aktorów był to kinowy debiut, otwierający im drogę do trwającej do dziś kariery. „Caravaggio” to wysmakowana wizualnie, przesycona wyrafinowanym erotyzmem biografia barokowego malarza Michelangelo Merisi da Caravaggio (Nigel Terry), który konfrontował w swoich obrazach biblijną tematykę ze współczesną mu społeczną obłudą. Jarman skupia się na relacjach artysty z modelami (Caravaggio często zatrudniał w tym charakterze pijaków i prostytutki) oraz zamawiającym u niego obrazy kardynałem Del Monte. W świat baroku reżyser wrzuca drobne elementy współczesności (kalkulator, motocykl, maszyna do pisania), budując w ten sposób pomost pomiędzy teraźniejszością a przeszłością.
................................................
31 stycznia 2017 roku przypada siedemdziesiąta piąta rocznica urodzin Dereka Jarmana. Z tej okazji przypominamy trzy filmy z jego bogatego i różnorodnego dorobku: „Caravaggio”, „Ostatnich Anglików” oraz „Blue”.
Brytyjski artysta był jednym z pionierów filmowego postmodernizmu oraz tzw. nowego kina queerowego, które na początku lat 90. poszukiwało nowej estetyki do opowiadania o mniejszościach seksualnych i wszelkiego rodzaju odmieńcach. Należy jednak pamiętać, że Derek Jarman był nie tylko reżyserem, ale też malarzem i poetą. Kręcił również teledyski, m.in. dla grup Pet Shop Boys, Sex Pistols czy The Smiths. W całej tej różnorodnej twórczości jest jeden podstawowy element wspólny: kolor.
Fascynacja Jarmana kolorem objawia się w niemal wszystkich jego dziełach. Najwyraźniej widoczna jest w malarstwie, odnajdziemy ją jednak również w jego tekstach. Twórca napisał fascynujący poetycki traktat o barwie pt. „Chroma: A Book of Color”.
To właśnie kolor pozwalał Jarmanowi na opowiadanie o świecie w wywrotowy sposób. Podczas gdy dominująca kultura skupiała się na kształcie, reżyser eksplorował świat barw, dostrzegając w nich odbicie odmiennego porządku świata. Derek Jarman w punkowym duchu opowiadał o tożsamości swojej i swoich społeczności (queerowej i brytyjskiej), za oręż mając wszystkie kolory tęczy.
Jarman zmarł w 19 lutego 1994 roku w wyniku powikłań związanych z AIDS. Pomimo postępujących problemów ze wzrokiem, tworzył niemal do końca swojego życia. Legenda głosi, że ostatnim kolorem, który widział był błękitny – stąd tytuł jego ostatniego filmu, „Blue”.
Paweł Świerczek
Filmy Dereka Jarmana pokazywane w ramach retrospektywy zostaną zaprezentowane w Polsce dzięki pozyskanym z zagranicy licencjom. Pokazy będą jednorazowe.
Seanse odbywać się będą w kinie Kosmos, przy ul. Sokolskiej 66 w Katowicach.:„Caravaggio” - 29.01, godz. 19:30, „Ostatni Anglicy” - 30.01, godz. 19:30 oraz „Blue” - 31.01, godz. 19:30. Szczegółowe informacje: www.kosmos.katowice.pl
