Sztuka rapu
Do-strój się. Hip-hop, moda, tekst
Constans + ETIUDA Holden
Krzysztof Zanussi. 80. urodziny
Ikaria XB1
Lem mniej znany. Retrospektywa ekranizacji Stanisława Lema
Przypadek Ijona Tichego
Lem mniej znany. Retrospektywa ekranizacji Stanisława Lema
Lem mniej znany. Krótkometrażowe animacje
Lem mniej znany. Retrospektywa ekranizacji Stanisława Lema
Głos pana
Lem mniej znany. Retrospektywa ekranizacji Stanisława Lema
W pogardzie i chwale. Wojciech Korfanty
Silesia Film na 100-lecie Powstań Śląskich
Eter + ETIUDA Studenci
Krzysztof Zanussi. 80. urodziny
Na straży swej stać będę
Rok z Kazimierzem Kutzem. Retrospektywa filmów
Wkrótce nadejdą bracia
Rok z Kazimierzem Kutzem. Retrospektywa filmów
Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza
Rok z Kazimierzem Kutzem. Retrospektywa filmów
Zawrócony
Rok z Kazimierzem Kutzem. Retrospektywa filmów
Śmierć jak kromka chleba
Rok z Kazimierzem Kutzem. Retrospektywa filmów
Pułkownik Kwiatkowski
Rok z Kazimierzem Kutzem. Retrospektywa filmów
Pora dla Seniora: 3 serca
Pora Dla Seniora
Turandot [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Manon [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Madame Butterfly [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Echnaton [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Zaczarowany flet [sezon 2019-20 – RETRANSMISJA]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Wozzeck [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Porgy i Bess [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Agrypina [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
Holender tułacz [sezon 2019-20]
Opera – Transmisje z Metropolitan Opera w Nowym Jorku
8 kobiet
8 femmes
"8 kobiet" to bijąca rekordy popularności w rodzimej Francji (w pierwszym tygodniu wyświetlania film ten obejrzało ponad milion widzów – jest to drugi wynik w historii Francji, lepszy niż ten uzyskany przez "Amelię"), wysmakowana stylistycznie i wizualnie komedia o kobietach, z intrygą kryminalną w tle.
W rolach głównych występuje osiem najwybitniejszych aktorek francuskiego kina: mi.in. Catherine Deneuve, Isabelle Huppert, Emmanuelle Béart i Fanny Ardant, reprezentujących w tym filmie osiem różnych typów kobiet, osiem wymiarów kobiecości, osiem kobiecych tajemnic. Do tego, każda z gwiazd wykonuje w trakcie filmu znaną francuską piosenkę we własnej aranżacji.
Środek zimy. Domostwo na odludziu. Osiem kobiet – żona, siostra, kochanka, córki, służące – podejrzanych jest o zabójstwo pana domu. Każda ma motyw, by zabić, każda ma alibi... Każda ma sekret. Jedna jest winna. Która?
Trup mężczyzny to jednak zaledwie pretekst, by największe gwiazdy francuskiego kina ukazały w całym blasku i złożoności tajemnicę wiecznej kobiecości.
8 ATUTÓW "8 kobiet"
Obsada. We Francji okrzyknięto ją castingiem stulecia. Jak mówi Ozon, plan filmu przypominał arenę cyrkową: osiem wielkich aktorek w jednym pokoju, jak osiem groźnych bestii gotowych pożreć się nawzajem!
Scenariusz. Za jego podstawę posłużyła bulwarowa sztuka Roberta Thomasa z 1961 roku. Jak pisze amerykański krytyk, 8 kobiet sprawia wrażenie, jakby sfilmowano kryminał Agathy Christie stosując się ściśle do zasad zaczerpniętych z podręcznika „Jak szokować strasznych mieszczan”.
Styl. Genialna stylizacja na lata 50.: wnętrza, dekoracje, kostiumy. Słowem, Francja elegancja!
Kobiety. Ozon ukazał osiem różnych typów kobiet, osiem odcieni kobiecości, osiem kobiecych tajemnic. W ciągu jednej nocy kobiety obnażają swoje prawdziwe oblicza i pozwalają nam dowiedzieć się o nich wszystkiego.
Uczta dla miłośników kina. Film jest pełen niespodzianek, gdyż każda bohaterka niepokojąco przypomina jakąś inną aktorkę z jakiegoś innego, dobrze znanego filmu. Sytuacje, nastroje, dialogi subtelnie nawiązują do amerykańskich melodramatów i musicali z lat 50., do dzieł Fassbindera, Buñuela, Cukora, Truffauta. Proszę się uważnie przyjrzeć zdjęciu, które wypada z fartuszka pokojówki...
Piosenki. Zrazu historia zdaje się dość niepoważna, obliczona na pobłażliwy śmiech i półwzruszenie. Wrażenie się zmienia, gdy Firmine Richard śpiewa piosenkę Pour ne pas vivre seule, Danielle Darrieux zaś Il n’y a pas d’amour hereux.
Niejednoznaczność. Z jednej strony to urocza czarna komedia, okraszona życiową mądrością, że prawdy w całej jaskrawości nie zniesie nikt. Ale z drugiej: opowieść o zdradzie, szantażu, wybujałych i niezdrowych apetytach seksualnych, morderstwie...
Odwaga i subtelność. Reżyser przeplata komedię z dramatem, piękno z kiczem, delikatność z okrucieństwem. A przy okazji zadaje widzom pytanie: czy więcej tu podziwu i miłości do kobiet czy sprytnie zakamuflowanej mizoginii...
(materiały dystrybutora)
