Wieczór poświęcony pamięci Danuty Szaflarskiej – pokaz dokumentu „Inny świat” - KINO KOSMOS

19 lutego 2017 r. w wieku 102 lat zmarła Danuta Szaflarska, aktorka teatralna i filmowa.

Urodziła się w 1915 r. we wsi Kosarzyska koło Piwnicznej. w 1939 r. ukończyła Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej (PIST) Aleksandra Zelwerowicza. Zaraz po studiach rozpoczęła karierę artystyczną w Teatrze na Pohulance w Wilnie (1939-41). Po agresji niemieckiej na ZSRR w 1941 r. powróciła z Wilna do Warszawy. Związała się z Teatrem Podziemnym Delegatury Rządu RP na Kraj. Placówką kierowali Leon Schiller i Edmund Wierciński. Próby odbywały się m.in. w mieszkaniu Teresy Roszkowskiej na Saskiej Kępie. Następnie weszła w skład Teatru Frontowego (1943) utworzonego pod auspicjami Biura Informacji i Propagandy (BIP) Komendy Głównej AK. Wybuch powstania zastał ją z małą córeczką, matką i mężem Janem Ekierem w mieszkaniu znajomych przy ul. Polnej. Pierwszej nocy brała udział w budowie barykady. Następnego dnia teren ten zajęli Niemcy, Szaflarskiej z rodziną udało się uciec. Podczas powstania była związana z Komendą Główną AK jako łączniczka (adiutantka) Jana Ciecierskiego ps. "Rosień".

Po wojnie Szaflarska występowała w Starym Teatrze w Krakowie (1945-46), a następnie w Łodzi w Teatrze Kameralnym (1946-49). W 1949 r. po likwidacji Teatru Kameralnego wraz z zespołem Erwina Axera przeniosła się do Warszawy. Tutaj kolejno występowała w Teatrze Współczesnym (do 1957), potem w Teatrze Narodowym, a od 1966 r. do emerytury, na którą "oficjalnie przeszła" w 1985 r., występowała w Teatrze Dramatycznym. Szaflarska gościnnie przez następne lata występowała na scenach wielu warszawskich teatrów. Tuż po wojnie zadebiutowała na ekranie w "Zakazanych piosenkach" Leonarda Buczkowskiego (1946). Ogromną popularność, jaką przyniósł ten film, podbiła wkrótce rolą Krystyny Tokarskiej w "Skarbie" tego samego reżysera (1948).

Szaflarska szczególnie ceniła sobie współpracę z Dorotą Kędzierzawską. Zagrała w jej trzech filmach: Wiedźmę w filmie "Diabły, diabły" (1991) i Jędzę w filmie "Nic" (1998) oraz rolę Anieli w "Pora umierać" z 2007 r., za którą otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu w Gdyni oraz Polską Nagrodę Filmową - Orła. Rok później aktorka zagrała w komedii Juliusza Machulskiego "Ile waży koń trojański?" i w filmie "Jeszcze nie wieczór" (2008) Jacka Bławuta. Rok później można było oglądać ją w "Janosiku. Prawdziwej historii" (2009) Agnieszki Holland i Katarzyny Adamik. Zagrała także m.in. w "Pokłosiu" (2012) w reż. Władysława Pasikowskiego. Od maja 2010 r. Szaflarska należała do zespołu TR Warszawa. Wystąpiła tam w wystawionej przez reżysera Grzegorza Jarzynę sztuce Doroty Masłowskiej "Między nami dobrze jest" (2009) w roli Osowiałej Staruszki Na Wózku Inwalidzkim, za którą otrzymała m.in. ufundowaną przez ZASP Nagrodę im. Jacka Woszczerowicza. Jarzyna podjął się też przeniesienia sztuki Masłowskiej na ekran. Film "Między nami dobrze jest" powstał w 2014 r. Szaflarska, która w jednej z rozmów podkreśliła, że teatr jest dla niej chorobą nieuleczalną - "jest jak narkotyk" - oficjalnie zakończyła swoją karierę w listopadzie 2016 r. w związku z pogarszającym się stanem zdrowia.

(PAP, www.tvn24.pl)

Podczas wspomnieniowego wieczoru poświęconego pamięci zmarłej aktorki przypomnimy dokument jej poświęcony - "Inny świat" Doroty Kędzierzawskiej.

"Inny świat" to kameralna opowieść o świecie, którego już nie ma. Danuta Szaflarska – wybitna polska aktorka filmowa i teatralna – jest narratorką i przewodnikiem po historii i kulturze, które ukształtowały ją jako człowieka. Oszczędna forma, zdjęcia Arthura Reinharta utrzymane głównie w czarno-białej poetyce, przeplatane archiwaliami ze zbiorów aktorki, a także kadrami z "Zakazanych piosenek", "Skarbu", "Pożegnania z Marią" czy "Pora umierać", tworzą ramę dla pełnej dygresji, wspomnień i poczucia humoru opowieści, którą dzieli się bohaterka. W nieco ponad półtoragodzinnym filmie początkowe wycofanie i rezerwę z czasem zastępują coraz bardziej osobiste refleksje i zaangażowanie.

Danuta Szaflarska znana jest ze swojej skromności i niechęci do osobistych wyznań. W filmie "Inny świat" zaprasza widza do wysłuchania opowieści o ocalającej roli śmiechu, etosie aktora, o czasach okupacji, ekstremalnych przeżyciach w czasie wojny, o wolności i odwadze. Zamykające film wyznanie: „Nie trzeba grać, trzeba być” stanowi doskonałe określenie jej drogi nie tylko aktorskiej, ale i ludzkiej.

Zwiastun

Fotosy

Nasze wydarzenia

23.01

11:30

Pan T.

Oficer i szpieg

Adela jeszcze nie jadła kolacji

Czeska zima

Pan T.

Oficer i szpieg

Psy 3. W imię zasad

Biały szejk

Rok z Fellinim

Pan T.

Nadzwyczajni

LEKCJE FILMOWE: Cały ten zgiełk

LEKCJE FILMOWE – czyli jak czytać kino…

Pan T.

Nadzwyczajni

Oficer i szpieg

Oficer i szpieg

Pan T.

Psy 3. W imię zasad

Proxima

Kino dla ducha: Cristiada

Kino dla ducha

Proxima

Psy 3. W imię zasad

Judy

Sokół z masłem orzechowym

Proxima

Sokół z masłem orzechowym

Proxima

Duch natury w kadrze: Rękopis znaleziony w Saragossie

Duch natury w kadrze

Duch natury w kadrze: Pokot

Duch natury w kadrze

Sokół z masłem orzechowym

Proxima

Psy 3. W imię zasad

Psy 3. W imię zasad

Sokół z masłem orzechowym

Proxima

Proxima

Judy

Proxima

1917

Judy

Najtisy: Mów mi Rockefeller + warsztaty

Najtisy, czyli edukacja nostalgiczna

Proxima

Najtisy, czyli edukacja nostalgiczna: Seks, kłamstwa i kasety wideo

Najtisy, czyli edukacja nostalgiczna

Judy

Proxima

1917

Judy

Proxima

Judy

Prosta historia

W blasku Oscarów

Proxima

Proxima

Judy

Trzy orzeszki dla Kopciuszka

Czeska zima

Blok filmów krótkometrażowych Davida Lyncha

W blasku Oscarów

Walentynkowy Seans z Poduchą: Kopciuszek. Historia prawdziwa

Rodzina w Kinie: Szybcy i śnieżni

RODZINA W KINIE

Człowiek słoń

W blasku Oscarów

Anima w Kosmosie. Animowane „półkowniki”

Anima w Kosmosie. Historia polskiej animacji

Wałkonie

Rok z Fellinim

Ikaria XB1

Czeska zima

Pali się, moja panno

Czeska zima

Kino dla ducha: Z miłości do Joey

Kino dla ducha

Głowa do wycierania