Córki dancingu

Najlepszy Debiut Reżyserski 40. Festiwalu Filmowego w Gdyni!

„Córki Dancingu” w reżyserii Agnieszki Smoczyńskiej, której krótkometrażowe filmy zdobyły kilkadziesiąt nagród na międzynarodowych festiwalach, na tegorocznym FF w Gdyni otrzymały ponadto Nagrodę za Najlepszą Charakteryzację, a w ręce Agnieszki Smoczyńskiej trafiła Kryształowa Gwiazda Elle. Film został zakwalifikowany do konkursu zagranicznych filmów fabularnych Festiwalu Filmowego Sundance (styczeń 2016).

W rolach głównych – dwie niezwykle uzdolnione aktorki młodego pokolenia: Michalina Olszańska i Marta Mazurek. Wspierają je gwiazdy polskiego kina w nowych, zaskakujących wcieleniach – Kinga Preis jako królowa sceny disco, Magdalena Cielecka w roli Boskiego Futra rozgrzewająca do czerwoności bywalców PRL-owskich dancingów i Jakub Gierszał jako wirtuoz basowego brzmienia. W tle pulsuje rytmiczna muzyka zespołu Ballady i Romanse oraz najpopularniejsze szlagiery lat 70. i 80. – od „Byłaś serca biciem” Andrzeja Zauchy i „Bananowego songu” grupy Vox po nieśmiertelne „I Feel Love” Donny Summer w brawurowym wykonaniu samej Kingi Preis.

Dwie nastolatki – Złota i Srebrna – lądują w środku tętniącego muzyką, mieniącego się światłami neonów i cekinów świata warszawskich dancingów lat 80. Nie są to jednak zwyczajne dziewczyny, tylko syreny, które próbują poznać i zrozumieć, czym jest bycie kobietą w otaczającej je rzeczywistości. Dołączają do muzyków zespołu Figi i Daktyle, z dnia na dzień stając się sensacją nocnego życia stolicy. Pochłonięte przez miłość i rodzące się namiętności, na chwilę zapominają o swojej prawdziwej naturze. Ale wystarczy jedno złamane serce, by sytuacja wymknęła się spod kontroli…

Reżyserka, Agnieszka Smoczyńska spędziła dzieciństwo na zapleczu restauracji dancingowych. Również autorki tekstów piosenek i muzyki do filmu, siostry Zuzanna i Barbara Wrońskie, jako dziewczynki wychowały się w świecie dancingu lat 80. Towarzyszyły rodzicom, którzy grali w zespołach w najbardziej ekskluzywnych restauracjach Polski (m. in. w legendarnej Adrii, w której toczy się akcja filmu). To ich zmyślony życiorys posłużył za kanwę opowieści.

„Córki Dancingu” to wielkomiejska bajka dla dorosłych. Z założenia jest dziełem osobnym i oryginalnym. Twórcy zdecydowanie uciekają od wytartych schematów, rozsadzają ramy gatunku, łącząc w filmie różne stylistyki i konwencje. Nie unikają jednak inspirowania się poszczególnymi filmami lub zastosowanymi w nich rozwiązaniami.

ZWIASTUN

ROZMOWA Z REŻYSERKĄ